Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Δουλειά και Φιλία- Μήπως κάποιοι τα έχουν μπερδέψει?

Μπορεί κάποιος σας παρακαλώ να μου πει γιατί μερικοί άνθρωποι μπερδεύουν τη δουλειά με τη φιλία? Ή για να το πω καλύτερα γιατί κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται τη φιλία για να τα καταφέρνουν στη δουλειά?
Σήμερα κάποιοι συνάδελφοι μου με στεναχώρησαν πολύ και με ανάγκασαν να λάβω δραστικά μέτρα (φωνές ακολουθούμενες από email σε ανωτέρους και άλλα τέτοια καθόλου συμπαθητικά) για να λυθεί ένα θέμα που ταλαιπωρεί το τμήμα μου χρόνια τώρα και όλοι κάνουν την πάπια γιατί δεν τους βολεύει κάποια πράγματα να γίνονται μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά όρια και βάσει μίας υπαρκτής γραπτής διαδικασίας. Είναι κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν έχει μεγάλη σημασία, προκαλεί όμως μία αναστάτωση που άλλες φορές είναι μικρή, άλλες όμως φορές μπορεί να είναι και πολύ μεγάλη. Και δεν είναι καθόλου δίκαιο σε μία αλυσιδωτή εργασία το δικό μου τμήμα να είναι πάντα συνεπέστατο και αλάθητο και τελικά να "ανταμείβεται" με φράσεις του τύπου "Ότι και να κάνουν οι άλλοι, εσείς είστε υπεύθυνοι και συνεπείς και θα τα καταφέρετε στην ώρα σας!". Γιατί όλοι πρέπει να δουλεύουν με το πάσο τους και επειδή εμείς τυγχάνει να είμαστε ο τελευταίος και πιο κρίσιμος κρίκος να πρέπει να κάνουμε ράλι?

Το θέμα είναι ότι όλο αυτό δείχνει πως κάποιοι άνθρωποι πάσχουν αφενός από παντελή έλλειψη προγραμματισμού και συνέπειας και αφετέρου από αδιαφορία για τις αλυσιδωτές συνέπειες των πράξεών τους σε άλλους εργαζόμενους. Επίσης μάλλον στα δικά τους λεξικά η λέξη συνεργασία είναι σβησμένη με blanco. Ενώ λοιπόν γενικά έχω μεγάλη ανεκτικότητα και υπομονή όταν γνωρίζω ότι υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που γίνονται αυτά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιδράσω και να μην χτυπήσω το χέρι μου στο τραπέζι όταν αντιληφθώ ότι αυτό γίνεται συστηματικά και βασίζεται σε αστείες βάσεις και φράσεις του στυλ "Τόσα χρόνια δουλεύουμε μαζί"," Έλα τώρα, δείξε κατανόηση, τι φίλοι είμαστε?", "Εεε, δεν είχα χρόνο! (ενώ είχε 10 μέρες)" και διάφορες άλλες τέτοιες εντελώς αντι-επαγγελματικές συμπεριφορές. Όχι δε δείχνω κατανόηση όταν οι λόγοι περιλαμβάνουν τεμπελιά, βλακεία ή απλά αδιαφορία για τους άλλους. Και δε δείχνω καμία απολύτως κατανόηση όταν η δικαιολογία μίας καθυστέρησης στο να παραδώσεις μία δουλειά σε κάποιον για να τη συνεχίσει είναι βασισμένη στη φιλία που ενδεχομένως υπάρχει ανάμεσα σε κάποια άτομα. Η δουλειά και η φιλία είναι δύο ανεξάρτητα πράγματα, μη συσχετιζόμενα με κανέναν τρόπο. Με έχουν αποκαλέσει Fuehrer για αυτή μου τη στάση, αλλά πείτε μου σας παρακαλώ, άδικο έχω?? Εσείς μέχρι που θα κάνατε υπομονή? Και επιτέλους, επειδή δουλεύει κάποιος σε μία δουλειά πέντε, δέκα ή δεκαπέντε χρόνια δε σημαίνει ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν και ότι πρέπει να παραμείνει Δεινόσαυρος για πάντα...

7 σχόλια:

geokalp είπε...

ο καθένας μόνος του!
και με γυρισμένη την πλάτη!
Γελάντα βρε!

boutsoukas είπε...

@geokalp
Κάτι πρέπει να κάνουμε όμως για αυτό! Εγω δεν το βάζω κάτω!
Την καλημέρα μου!

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Καλημέρα.
Δεν έχεις άδικο πάντως.
Φιλική συμβουλή:
Πρέπει όμως να βρεις ένα τρόπο για να επιβληθείς γιατί στο τέλος εσύ θα την πληρώσεις. Ακούγεται σκληρό αλλά έτσι ειναι η ζωή...

Φιλιά και καλό σαββατοκύριακο
Ασε τα του γραφείου στο γραφείο όταν θα φύγεις σήμερα..

boutsoukas είπε...

@_st_
Μην ανησυχείς Στάθη μου και τον τρόπο τον έχω βρει, απλά δεν μου αρέσει να τον χρησιμοποιώ, παρά μόνο όταν με φτάνουν στα όρια...
Συνέρχονται τα πράγματα για κάποιο διάστημα και μετά πάλι από την αρχή... Η ζωή μας κύκλους κάνει εν ολίγοις!

Ευχαριστώ που μου δίνεις δίκιο πάντως, είναι ενός είδους ψυχολογικό boost κι αυτό!

Όσο για τα της δουλειάς, πάντοτε μένουν στο γραφείο ούτως ή άλλως...

Την καλησπέρα μου και Καλό Σαββατοκύριακο και σας!

αντωνης είπε...

καλησπερα
Συμφωνω στο οτι δεν εχεις και πολυ αδικο, φτανει εσυ να εισαι ενταξει οταν υπαρχουν προθεσμιες και τετοια. Που μαλλον εισαι, για να γραφεις αυτο το ποστ.

Απο την αλλη για να χτυπησεις το χερι στο τραπεζι παει να πει οτι εισαι αρκετα χρονια σε αυτη τη δουλεια, αρα σε παιρνει κατα καποιο τροπο.

boutsoukas είπε...

@a.g.
Σωστά κατάλαβες! Εμείς στο τμήμα μου πάντα είμαστε συνεπέστατοι.

Όσο για το χέρι που χτύπησα στο τραπέζι, είναι κάτι που το έχω κερδίσει με πάρα πολύ κόπο και υπομονή και επαγγελματική συνέπεια!
Και είναι από τα προνόμια για τα οποία είμαι περήφανη που έχω, εφόσον ουδέποτε το έχω καταχραστεί!

Ουφ, άρχισα να νιώθω καλύτερα χάρη στα σχόλιά σας και σας ευχαριστώ!

Την καλησπέρα μου!

αντωνης είπε...

καλο ΣΚ στην ομορφη Σαλονικα