Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008

"Το χειμώνα κάνουμε υπομονή με την ελπίδα της ανοίξεως"

Δύσκολη η αναμονή , το ομολογώ. Δεν μου αρέσει, αν και γνωρίζω ότι είναι απαραίτητο κομμάτι της πορείας.... Καθότι όμως, ως γνωστόν, δεν γίνεται να μένω άπραγη, έχω πάρει για συντροφιά μου το βιβλίο του γέροντα Παϊσίου "Λόγοι Ε', Πάθη και Αρετές" και πορεύομαι στην καθημερινότητά μου. Σας προτείνω να το διαβάσετε κάποια στιγμή το βιβλίο αυτό. Θεωρώ ότι είναι τόσο σύγχρονο όσο δεν φαντάζεστε και ότι σε όποια φάση της ζωής του κι αν βρίσκεται ο αναγνώστης σίγουρα θα αποκομίσει πολλά.

Σας παραθέτω ένα επίκαιρο κομμάτι και για μένα αλλά και για την Ελλάδα του σήμερα.

"-Γέροντα, βλέπω ότι δεν προχωράω πνευματικά και στεναχωριέμαι.

-Μια φορά κάποιος είχε φυτέψει ένα κλήμα, και ενώ δεν είχε πιάσει ακόμα ρίζες, είχε την απαίτηση να βγάλει σταφύλια, να κάνει άφθονο κρασί για να πίνει, να ευφραίνεται και να μεθάει. Έτσι κάνεις και εσύ. Φύτεψες μια κληματσίδα και θέλεις αμέσως να πιεις κρασί. Αυτό δεν γίνεται. Το κλήμα δεν το φυτεύεις σήμερα και αύριο πίνεις κρασί. Σε έναν χρόνο μπορεί να φας μερικά τσαμπιά. Σε δύο χρόνια θα φας ένα κοφίνι σταφύλια και σε πέντε χρόνια θα πιεις και κρασί. Να αγωνίζεσαι λοιπόν και να κάνεις υπομονή, αν θέλεις να απολαύσεις καρπούς πνευματικούς.

-Γέροντα, δεν έχω συνηθίσει να περιμένω και εύκολα χάνω την υπομονή μου.

-Χρειάζεσαι υπομονή και σύνεση. Βλέπεις, πολλές φορές, ενώ κάνει κανείς υπομονή μια-δυο ώρες για να ψηθεί το φαγητό, δεν περιμένει δύο λεπτά να κρυώσει, αλλά, χωρίς να σκεφτεί, τρώει και καίγεται. Λοιπόν... Όταν επιστρέψω στο Άγιον Όρος, θα σου στείλω μία εικόνα της Αγίας Υπομονής. Μου έστειλαν τρεις εικόνες, δύο Οσίων και μία της Αγίας Υπομονής- των Οσίων τις έδωσα και τις δύο ευλογία, της Αγίας Υπομονής την κράτησα...

-Γέροντα, τώρα που ήρθατε δεν μου φέρατε κανένα "βότανο" από το Άγιον Όρος. (Η αδελφή ζητά κάποιο "βότανο", δηλαδή λόγο πνευματικό, έχοντας υπ' όψιν της την επιστολή "Πνευματικά Βότανα", την οποία ο Γέροντας έστειλε στο Ησυχαστήριο στις 13-1-1971.)

-Αυτήν την εποχή δεν υπάρχουν "βότανα" στο περιβόλι της Παναγίας... Πρέπει να έρθει η άνοιξη. Αλλά για να έρθει η άνοιξη, χρειάζεται να κάνεις λίγη υπομονή να περάσει ο χειμώνας. Επομένως, τώρα το καλύτερο και αποτελεσματικότερο "βότανο" είναι η υπομονή.

-Γέροντα, νιώθω να βρίσκομαι στην καρδιά του πνευματικού χειμώνα.

-Αν θέλεις να αλλάξει ο καιρός, να γίνει γλυκός, να ανθίσεις και να καρπήσεις, να παράγεις καρπούς αρετής, πρέπει να χαίρεσαι και την παγωνιά και τις λιακάδες, γιατί όλα βοηθούν για το καλό. Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα που γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια. Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας- από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή."

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Εν Αναμονή - Χωρίς σχόλια

Οσο να σε λυπηθεί
Της αγάπης ο Θεός,
και να ξημερώσει μιαν αυγή,
και να σε καλέσει ο λυτρωμός,
ω ψυχή παραδαρμένη απο το κρίμα!
Και θ’ ακούσης τη φωνή του λυτρωτή,
θα γδυθής της αμαρτίας το ντύμα,
και ξανά κυβερνημένη κι’ αλαφρή
θα σαλέψης σαν τη χλόη, σαν το πουλί,
σάν τον κόρφο τον γυναίκειο, σαν το κύμα,
και μην έχοντας πιό κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιό βαθιά
στου κακού τη σκάλα,
για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθής να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!

Κωστής Παλαμάς

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Γράμμα από την TSpy - "Α-Παιδεία, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!!"

Έλαβα σήμερα στο email μου την άποψη της TSpy (η οποία είναι μία από τις δύο μεγάλες μου "αδερφές", αφού με ξέρει από μωρό) για το προηγούμενο μου ποστ. Όντας η ίδια μητέρα τριών παιδιών, νομίζω ότι η αποψή της για το θέμα έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία και σημασία και γι'αυτό το παραθέτω αυτούσιο και το θέτω προς συζήτηση.

"Αγαπημένη μου μικρή "αδελφούλα" Μπουτσουκίτσα,

Μια και τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής μου υποχρεώθηκα να αλλάξω επάγγελμα και από το μεσημέρι και μετά να υποδύομαι τη δασκάλα γενικής και ειδικής παιδείας όλων των τάξεων και μαθημάτων του Δημοτικού και εσχάτως και του Γυμνασίου και επίσης την καθηγήτρια ξένων γλωσσών (ακόμα και αυτών που δεν κατέχω σε ικανοποιητικό βαθμό), νομίζω ότι μπορώ να σου καλύψω μερικά κενά σου σχετικά με την κατάσταση της παιδείας στη χώρα μας τη σημερινή εποχή, ώστε να είσαι προετοιμασμένη όταν με το καλό κληθείς να με μιμηθείς !

Γλώσσα : Από την πρώτη μέχρι την έκτη Δημοτικού τα παιδιά γράφουν ελάχιστες εκθέσεις το χρόνο, δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με ανάλυση κειμένων, δεν μαθαίνουν να γράφουν περίληψη κειμένου, παρά μόνο περιστασιακά, στην έκτη Δημοτικού, ενόψει του μπαμπούλα του Γυμνασίου, ασχολούνται λίγο με πλαγιότιτλους, κεντρικές ιδέες κλπ. Κάθε χρόνο, ατελείωτες ώρες αναλίσκονται για την αποστήθιση των κανόνων της Γραμματικής του Τριανταφυλλίδη, των κλίσεων ουσιαστικών, επιθέτων και ρημάτων, προθέσεων, αντωνυμιών και όλων αυτών των συμπαθών μερών του λόγου, χωρίς κανείς να τους προετοιμάσει για το σοκ που θα υποστούν την πρώτη μέρα τους στο Γυμνάσιο, όταν θα βρεθούν αντιμέτωπα με οξείες, περισπωμένες, ψιλές και δασείες - σκέψου ότι η γενικά πολύ καλή μαθήτρια κόρη μου στην αρχή, όταν έμαθε ότι το¨"υ" παίρνει πάντα δασεία, άρχισε να την βάζει σε όλες τις λέξεις που περιείχαν "υ", ανεξάρτητα αν αυτό ήταν στην αρχή ή στη μέση της λέξης !
Τα καινούργια βιβλία της γλώσσας δείχνουν ότι μπορούν να γίνουν κάποια θετικά βήματα, πλην όμως οι δάσκαλοι που καλούνται να τα διδάξουν θα πρέπει πρώτα να επιμορφωθούν οι ίδιοι ανάλογα, γιατί δυστυχώς οι μεν παλιοί και αληθινοί δάσκαλοι είναι πλέον ελάχιστοι, οι δε νέοι προέρχονται από το σύστημα της α-παιδείας οι ίδιοι και το πιθανότερο είναι ότι έγιναν δάσκαλοι γιατί τώρα με το ΑΣΕΠ διορίζονται αμέσως στο δημόσιο. Φυσικά πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, άνθρωποι που είναι γεννημένοι δάσκαλοι και ξέρουν πώς να πλησιάσουν τα παιδιά, είναι όμως πολύ λίγοι για να καλύψουν όλη την σχολική κοινότητα της Ελλάδας. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο στα πανάκριβα ιδιωτικά δημοτικά σχολεία, όπου στέλνουμε τα παιδιά μας με την ελπίδα ότι θα πάρουν κάτι περισσότερο λόγω και των εκτός σχολικού προγράμματος δραστηριοτήτων και δεν θα χάνουν κατά μέσο όρο δυο μήνες κάθε χρόνο από τις απεργίες και πορείες των διορισμένων στο Δημόσιο δασκάλων, η γλώσσα να διδάσκεται στα παιδιά κατά πλειοψηφία από φιλολόγους (αδιόριστους, γιατί αυτοί δεν διορίζονται τόσο εύκολα όσο οι δάσκαλοι), μερικοί από τους οποίους νομίζουν ότι το παιδί της πρώτης, δευτέρας, τρίτης δημοτικού απέναντί τους έχει την ωριμότητα που θα έπρεπε να έχει (έχει όμως?) ένας μαθητής Λυκείου και έχουν από αυτό τις ανάλογες απαιτήσεις !
Στο πλαίσιο της γλώσσας με έχει εντυπωσιάσει όλα αυτά τα χρόνια το γεγονός ότι μέχρι σήμερα σχεδόν κανένας δάσκαλος δεν έχει ενθαρρύνει τα παιδιά μου να διαβάσουν ας πούμε Πηνελόπη Δέλτα, για να γνωρίσουν ένα κείμενο άψογης ελληνικής δημοτικής γραφής και με την ευκαιρία να μάθουν και δυο πράγματα παραπάνω για την Ελλάδα και την ιστορία της. Αλλά το θέμα της ιστορίας, λόγω του "ψώνιου" μου μ' αυτήν θα μείνει τελευταίο στο σχόλιό μου....

Μαθηματικά : Με τον άγαρμπο και βιαστικό τρόπο που αποσύρθηκαν πέρυσι τα παλιά και διανεμήθηκαν τα νέα βιβλία, τα παιδιά μου τα οποία στην τρίτη δημοτικού είχαν μάθει αριθμητικές πράξεις κλπ μέχρι το 1000, ξεκίνησαν στην τετάρτη δημοτικού από το 100.000 ! Μάντεψε ποιος ανέλαβε να καλύψει το κενό των 99000 αριθμών !! Επιπλέον στην ύλη της τετάρτης δημοτικού υπήρχαν τα πάντα, κλάσματα, συμμιγείς, δεκαδικοί, εξισώσεις, γεωμετρία.. Υποθέτω ότι φέτος στην πέμπτη θα είμαστε στο τέλος έτοιμοι για Νόμπελ Μαθηματικών! Α! και οι "δάσκαλοι" είναι και πάλι στην πλειοψηφία τους μαθηματικοί, που νομίζουν ότι το Δημοτικό είναι ισοδύναμο με το φροντιστήριο για τις Πανελλαδικές...

Γεωγραφία : Τα παιδιά τελειώνουν το Δημοτικό σχεδόν αγεωγράφητα. Καμία σειρά, καμία συνοχή, τη μια μέρα έχεις να μάθεις όλα τα ελληνικά νησιά, την επόμενη όλα τα ακρωτήρια και τους κόλπους κλπ. και μην ασχοληθούμε και πολύ με άλλες ηπείρους εκτός από τη δική μας, είναι πολύ μακριά και αρκεί που ξέρουμε ότι υπάρχουν. Στο Γυμνάσιο δείχνουν κάπως καλύτερα τα πράγματα, πάντως είναι και πάλι θέμα καθηγητή, διότι συνήθως τη γεωγραφία τη φορτώνουν σε φυσικούς που βαριούνται να τη διδάξουν !

Θρησκευτικά : Τέσσερα χρόνια Δημοτικού αναλώνονται σε βιβλία που μιλούν μόνο για τη χριστιανική αγάπη. Ο,τι αφορά Παλαιά και Καινή Διαθήκη, που θα μπορούσε και ως παραμυθάκι-ιστοριούλα να κινήσει το ενδιαφέρον των παιδιών, περιλαμβάνεται μόνο στα παραθέματα των κεφαλαίων της αγάπης, οπότε εναπόκειται στο γονιό να βάλει τα παιδιά να διαβάσουν με το ζόρι και το παράθεμα - εδώ εμφανίζονται φυσικά οι αντιρρήσεις του τύπου "δεν το έχουμε αυτό, η κυρία είπε να το κάνουμε μια απλή ανάγνωση" κι ας είναι το παράθεμα ο Μυστικός Δείπνος ή η θυσία του Αβραάμ ! Και μετά απορείς εσύ που δεν ξέρουν τα παιδιά του Λυκείου το "Πάτερ Ημών"! Μα αφού δεν το έχουν διδαχθεί ποτέ, ούτε καταλαβαίνουν τι σημαίνει, πως περιμένουμε να το διαβάσουν σωστά ? Ίσως μόνο το Άγιο Πνεύμα να μπορεί να βοηθήσει, γιατί το σχολείο παίρνει μηδέν στο μάθημα αυτό.

Και ερχόμαστε στην αδυναμία μου - ΙΣΤΟΡΙΑ : Με τα παλιά βιβλία η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσες να μείνεις και ανιστόρητος, είχαν τα μαύρα τους τα χάλια. Τα καινούργια που είδα πέρυσι και φέτος είναι πολύ καλύτερα, έχουν δομή, έχουν ενδιαφέρουσες πηγές, το μόνο πρόβλημα είναι ότι στα βιβλία του Δημοτικού το λεξιλόγιο και ο τρόπος που είναι γραμμένα απευθύνεται σε παιδιά που έχουν διδαχθεί σωστά τη γλώσσα, ώστε να μπορούν να τα καταλάβουν και να θυμούνται και αύριο όσα διάβασαν σήμερα. Και δυστυχώς τα παιδιά που είναι ήδη σε προχωρημένες τάξεις του Δημοτικού δεν έχουν διδαχθεί σωστά γλώσσα από τις πρώτες τάξεις, όπως είπαμε..
Όσον αφορά το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της Έκτης, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ένα προχθεσινό άρθρο στην εφημερίδα που έλεγε ότι η εκπαιδευτική κοινότητα "σνόμπαρε" το διαγωνισμό για συγγραφή νέου βιβλίου Ιστορίας από αντίδραση για την απόσυρση του προηγούμενου. Δηλαδή οι κομματικές ή όποιες άλλες συνδικαλιστικές γραμμές έχουν προτεραιότητα στη συνείδηση των εκπαιδευτικών, έναντι της επιτακτικής ανάγκης να μάθουν τα δωδεκάχρονα την ιστορία της πατρίδας τους...
Δεν διάβασα το βιβλίο και δεν μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη για το υπόλοιπο περιεχόμενό του. Το απορρίπτω όμως κατηγορηματικά για έναν και μόνο λόγο : Όπως εσύ πήγες στο Αουσβιτς και πιστεύω ότι δεν θα δεχθείς από κανέναν εκπαιδευτικό να διδάξει στα παιδιά σου ότι είναι μύθος ότι η γιαγιά Ελένη παρατρίχα γλύτωσε την "καλλιντικοποίησή" της εκεί, έτσι κι εγώ το καλοκαίρι πήγα με τα παιδάκια μου στη Σμύρνη και περπατήσαμε στην αποβάθρα (μα τέτοια ομοιότητα με την παραλία και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης !) όπου η γιαγιά Μαρία χωρίστηκε από τη μαμά της και την υπόλοιπη οικογένειά της και βρέθηκε πεταμένη σε μια βάρκα μόνη της, στην ηλικία τους, να ταξιδεύει για τη Μυτιλήνη. Δεν πρόκειται, λοιπόν, να επιτρέψω σε κανέναν "φωτισμένο" δάσκαλο να διανοηθεί να διδάξει στα παιδιά μου ότι η προγιαγιά τους "συνωστίστηκε" κατά λάθος στην αποβάθρα αυτή και "επιβιβάστηκε" κατόπιν σε ένα πλοίο για να κάνει τουρισμό στα ελληνικά νησιά !! (Κι επειδή με ξέρεις καλά, αρκεί να σου πω ότι, κάνοντας καταμέτρηση σταυρών στην Α΄ Αθηνών στις τελευταίες εκλογές, πανηγύριζα γιατί οι φίλοι μου οι Νεοδημοκράτες της Αθήνας έδωσαν ένα χαστουκάκι στη Μαριέττα για την ξεροκεφαλιά και την αλαζονεία της...)

Για να τελειώσω κάποτε, συνοψίζω : Αν εσύ σαν γονιός δεν μάθεις στο παιδί σου να διαβάζει βιβλία, εξωσχολικά όσο γίνεται περισσότερα, να ψάχνει κάτι παραπάνω από αυτό που υποχρεωτικά πρέπει να μάθει για την άλλη μέρα, αν δεν το ταξιδέψεις να δει όλες τις πέτρες του τόπου μας που έχουν ιστορία, να δει κι άλλα μέρη του κόσμου που έχουν να του προσφέρουν κάτι, αν δεν ασχοληθείς πραγματικά με την "παιδεία" του σε όλους τους τομείς, μην περιμένεις το κράτος, όποια πλευρά κι αν βρίσκεται επάνω, να το κάνει για σένα.. Κανένας πολιτικός, καμίας όχθης και κανενός τζακιού, δεν θα δεχθεί να υποστεί το κόστος της ριζικής αλλαγής πλεύσης όσον αφορά το σχολικό σύστημα και την εκπαίδευση των ίδιων των εκπαιδευτικών πρώτα και έπειτα των παιδιών, γιατί δάσκαλος απαίδευτος θα παράγει κούτσουρα και μόνο κούτσουρα, που σε τελική ανάλυση δεν φταίνε σε τίποτε αν κανείς δεν τους έμαθε τι σημαίνει και πως διαβάζεται το "Πάτερ Ημών" !!!

Φιλάκια πολλά,
ΤSpy

Υ.Γ. Χα,χα,χα και ακριβώς εκεί που είχα σταματήσει να ασχολούμαι με τους "φωτισμένους" δασκάλους, η δασκάλα των παιδιών μου χθες θεώρησε ότι θα έχανε πολύ χρόνο αν παρέδιδε το μάθημα της Ιστορίας (οι πόλεμοι του Ιουστινιανού) στην τάξη και τους είπε ότι μπορούν να το διαβάσουν μόνοι τους και αυτή απλά να τους εξετάσει στο επόμενο μάθημα... Περιττό να σου πω ότι αφού τους "δίδαξα" το μάθημα εγώ και με πιο πολλές λεπτομέρειες από όσα λέει το βιβλίο τους, έστειλα από ένα περιποιημένο γραμματάκι και στη δασκάλα και στον διευθυντή του σχολείου -κι αν ζούσε ο δικός μου δάσκαλος-ιδρυτής του σχολείου μας, θα του είχα τηλεφωνήσει το ίδιο λεπτό..."


Αφιερωμένο στην αγαπημένη μας Daf, που γέννησε χθες ένα υγιέστατο κοριτσάκι και η οποία σε λίγα χρόνια θα έχει και αυτή να αντιμετωπίσει τα όσα περιγράφει η TSpy!
Να σας ζήσει και να είναι πάντα γερό, φωτισμένο και τυχερό!!!

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

Παιδεία, ΜΜΕ και Πολιτική - Ζητείται Ελπίς

Παίρνω αφορμή από μία συζήτηση που άνοιξε ο Άρης Δαβαράκης και επειδή δεν μου αρέσει να καταχράζομαι το χώρο του για να εκθέτω τις απόψεις μου, αποφάσισα να ξεφύγω λίγο από το πνεύμα της δημιουργίας αυτού του blog και να εκθέσω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου εδώ, στο "σπίτι" μου.

Πιστεύω λοιπόν ότι η παιδεία στην Ελλάδα του 2008 έχει χάσει το νόημα και το σκοπό της με ολέθρια αποτελέσματα για την κοινωνία στην οποία ζούμε και στην οποία ευελπιστούμε να αποκτήσουμε ή να μεγαλώσουμε παιδιά άξια και ικανά να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ζωής, που κάποια στιγμή θα κληθούν να ζήσουν χωρίς το στήριγμα των παππούδων και των γονιών τους. Μου είναι προσωπικά αδιανόητο ότι τα σχολεία παράγουν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αγράμματους πολίτες. Πως είναι δυνατόν μαθητές της Δευτέρας ή και της Τρίτης Λυκείου να μην ξέρουν απ' έξω το "Πάτερ Ημών" και να χρειάζεται να το διαβάζουν από εκτυπωμένο χαρτί στην πρωινή προσευχή του σχολείου πριν αρχίσουν τα μαθήματα? Και αυτό δεν είναι το χειρότερο. Φίλη εκπαιδευτικός μου περιέγραφε πώς το διαβάζουν, με τονισμό σε όλες τις λάθος συλλαβές μη ξέροντας καν τι λέει (ω, εν τις ουράνοις και τα λοιπά, και τα λοιπά...). Αυτά είναι πράγματα που εμείς διδασκόμασταν στο δημοτικό πριν 20-30 χρόνια... Πως άλλαξε η εκπαίδευση στον τόπο μας προς το τόσο χειρότερο μέσα σε δύο-τρεις μόνο δεκαετίες? Ποιος φταίει? Θα με συγχωρέσετε, αλλά για αυτό δεν φταίει η πολιτική ούτε και οι πολιτικοί! Όλοι εμείς φταίμε, εγώ κι εσύ κι ο γείτονας και ο απέναντι, οι Έλληνες πολίτες. Και φυσικά οι εκπαιδευτικοί. Δεν είναι δικαιολογία το ότι δεν αμείβονται καλά. Σπούδασαν για να κάνουν αυτή τη δουλειά γιατί το επέλεξαν, όχι γιατί κάποιος τους το επέβαλε. Και οφείλουν να την κάνουν σωστά! Πρέπει να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους μαθητές τους, να είναι οι εμπνευστές των αυριανών πολιτών της χώρας αυτής, να δίνουν εναύσματα για προβληματισμό στους μαθητές, να τους μάθουν να αγαπούν το διάβασμα και προπαντώς να φροντίζουν οι ίδιοι για τη δική τους δια βίου εκπαίδευση. Οι καιροί αλλάζουν και για να προσεγγίσεις την εκάστοτε νεολαία πρέπει να έχεις τα κατάλληλα "κλειδιά". Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι οι νεότερες γενιές είναι στουρνάρια, το αντίθετο θα έλεγα. Είναι όμως γνωστό τοις πάσι ότι όταν ο αρχηγός δίνει το κακό παράδειγμα, τότε οι ακόλουθοι δεν υπάρχει περίπτωση να βρουν κίνητρο από μόνοι τους, ειδικά δε όταν πρόκειται για έφηβους. Γιατί άραγε όλοι οι μαθητές πηγαίνουν στα φροντιστήρια μετά το σχολείο και πάλι δεν τα καταφέρνουν? Μήπως και οι καθηγητές στα φροντιστήρια είναι μία από τα ίδια? Μήπως φταίνε τα βιβλία? Η μήπως δεν τους εμπνέουν τα μαθήματα και απλά πηγαινοέρχονται σχολείο - φροντιστήριο γιατί έτσι πρέπει? Μήπως κάτι θα πρέπει να αλλάξει δραστικά στον τομέα αυτό πριν να είναι πάρα πολύ αργά?

Στον τομέα της παιδείας το κράτος δεν πρέπει να βασίζεται στο φιλότιμο του εκάστοτε εκπαιδευτικού για τη σωστή διεκπεραίωση της εργασίας που του έχει ανατεθεί! Μία αμφίδρομη σχέση συνεργασίας θα ήταν το ιδανικό. Με απαιτήσεις λογικές και στόχους εφικτούς και από τις δύο πλευρές. Ιδέες υπάρχουν, γιατί κανείς δε δίνει την απαιτούμενη σημασία? Και θέλω να τονίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει αυτή η σχέση εκπαιδευτικών - κράτους να είναι ένας αγώνας με διαιτητή και μοναδικό κερδισμένο τα ΜΜΕ.

Τα ΜΜΕ θέλουν να πουλήσουν θέαμα για να επιβιώσουν ή και να πλουτίσουν. Οι άνθρωποι που εργάζονται όμως σε αυτά είναι και αυτοί πολίτες αυτού του κράτους, έχουν και αυτοί παιδιά και είμαι βέβαιη ότι κατά βάθος έχουν που και που παρόμοιους προβληματισμούς, ασχέτως αν η τηλεθέαση δεν τους αφήνει να τους προβάλλουν. Η παιδεία είναι θέμα διαρκείας και αυτό δεν πουλάει (και μας το έχουν ξεκαθαρίσει). Άρα πρέπει να το λύσουμε διαφορετικά. Και η λύση σε καμία περίπτωση δεν είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια με τον τρόπο που τα έχουν στο νου τους οι ενδιαφερόμενοι. Η λέξη "Ιδιωτικό" είναι πολύ κακώς συνυφασμένη με την ποιότητα στη χώρα αυτή. Ρίξτε μια ματιά στις ιδιωτικές κλινικές και θα δείτε πως τα πολύ βαριά περιστατικά οδηγούνται κατά πλειοψηφία στα δημόσια νοσοκομεία για να μην φορτωθούν οι ιδιωτικές κλινικές το κόστος και τη θνησιμότητα και χαλάσουν οι στατιστικές τους... Αυτό εσείς θα το αποκαλούσατε ποιότητα?

Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι γνωστοί σε όλους μας λίγο ή πολύ. Το θέμα είναι ότι το ποτάμι έχει δύο όχθες. Οι άξιοι, με το αίσθημα του δικαίου και την απαραίτητη πνευματική καλλιέργεια, που δεν ντρέπονται να δουλέψουν και να παρέχουν ειλικρινή βοήθεια στο συνάνθρωπό τους με όποια μέσα διαθέτουν, αυτοί που έχουν την αλήθεια ως οδηγό τους, στέκονται μοναχικά στην μία όχθη και αρνούνται να ασχοληθούν με την πολιτική, γιατί όταν κάποιοι το δοκίμασαν φάνταζαν εξωγήινοι στις ψυχές των "βαλτωμένων" πολιτών σε σύγκριση με τους ρουσφετολόγους της απέναντι όχθης. Και διαθέτοντας σκέψη ορθή και λογική κάθησαν στην όχθη τους και περιμένουν κάποιος να ζητήσει τη συμβολή τους. Διότι, όντας πιο σοφοί, γνωρίζουν ότι όταν οι πολίτες πιάσουν πάτο - κάτι που δεν αργεί-, τότε μόνο όλα θα ξεκαθαρίσουν στα μάτια τους. Και τότε θα έρθει η σειρά τους να υποδεχτούν τον κόσμο στη δική τους όχθη και βήμα βήμα να ξαναχτίσουν τις αρχές, τις αξίες και ένα λειτουργικό για όλους σύστημα.

Στην απέναντι όχθη βρίσκεται ο "Πύργος της Βαβέλ" με τα κοράκια να πρωταγωνιστούν σε κάθε πτυχή της ζωής της όχθης αυτής. Το συμφέρον είναι η λέξη που κινεί αυτήν την όχθη. Και συμφέροντος παρόντος πάσα αρχή παυσάτω! Κι έτσι οι δύστυχοι κάτοικοι της όχθης αυτής νομίζουν ότι ζουν "αρμονικά" όσο δεν αντιδρούν, δεν μιλάνε, δεν υψώνουν το ανάστημά τους. Όσο ακολουθούν τους κανόνες του συμφέροντος. Πλανώνται πλάνην οικτράν, αλλά έχουν τυφλωθεί τόσο από τη δύναμη της συνήθειας του "Ωχ, μωρέ αδερφέ, τρελός είμαι να προσπαθήσω να βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα και να βρω και το μπελά μου στο τέλος?", που δεν σηκώνουν το βλέμμα τους να δουν την άλλη όχθη, να δουν ότι επιλογή υπάρχει. Ότι ζούμε σε καιρό δημοκρατίας και έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Ότι η δικτατορική δημοκρατία της πολιτικής όπως την καταντήσανε τα μεγάλα σόγια της μίας όχθης της Ελλάδας δεν είναι μονόδρομος. Ότι κάποιοι πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα στο να φτιάξουν μία αυτοσχέδια γέφυρα για να μπορέσουν οι πιο τολμηροί στην αρχή και οι υπόλοιποι αργότερα να περάσουν σιγά σιγά απέναντι, να αναδείξουν ως ηγέτη τον πιο άξιο των άξιων και να έρθουν τελικά αντιμέτωποι με το συμφέρον της άλλης όχθης.

Η γνώση είναι δύναμη και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό οι νεότερες αλλά και οι παλαιότερες γενιές τόσο πιο γρήγορα το ποτάμι θα γίνει θάλασσα και θα πνίξει την όχθη του συμφέροντος. Και ευτυχείς θα είναι αυτοί που θα ατενίζουν τον καθαρό πλέον ορίζοντα....

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008

Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο κέντρο της Θεσσαλονίκης

Πρώτο ποστ του νέου έτους και μόλις σήμερα κατάφερα να ξεκλέψω λίγο χρόνο από τη δουλειά για να μοιραστώ μαζί σας το πέρασμα των τελευταίων ωρών του 2007 στο 2008, όπως συνέβησαν κάπου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης...

Η παρέα μεγάλη, πολύ μεγάλη, το ποτό ή μάλλον τα... καύσιμα άφθονα και το κέφι αμείωτο!!!
Άποψη της αγοράς-στοάς Μοδιάνο... Οι αγαπητοί φίλοι μας που ήταν εκεί από τη μία το μεσημέρι εντόπισαν ένα ήσυχο σημείο για να μπορούμε να κινούμαστε με άνεση....

κι εμείς και οι γύφτοι με τις ωραίες μουσικές τους....
που βρίσκοντας άπλετο χώρο ξαπόστεναν λίγο παραπάνω....

μέχρι να τους ασημώσουμε με Ευρά....

για να συνεχίσουν την πορεία τους στις άλλες γωνιές της αγοράς που γινόταν το αδιαχώρητο...

Εμείς, αφού ψωνίσαμε από τα πλανόδια γυφτάκια ό,τι προϊόν μπορείτε να φανταστείτε με λαμπάκια (σκούφους, καρφίτσες, μπαλίτσες, κλπ) και αφού είχαμε φάει όλα τα "βρώμικα" αλλά πεντανόστιμα μπιφτεκάκια, παντσετάκια, σαλαμάκια κλπ... είπαμε να μεταφερθούμε στο αγαπημένο "Friends" για να βρούμε τους υπόλοιπους friends !
Δυστυχώς δεν είχα βιντεοκάμερα για να σας μεταφέρω την εικόνα της μεταφοράς καμιά 20αριά από μέτρια εώς πάάάάάάρα πολύ μεθυσμένων με όλων των ειδών τα φωτάκια πάνω τους από τη Μοδιάνο στο Friends!!!
Στο Friends μας υποδέχτηκε η Άλκηστις με τη ... Χαβάη της (άσχετο άλλα ξεσηκωτικό για χορό!) και την ακολούθησαν πολλές ξένες επιτυχίες της εποχής μας... Τέλεια ήταν, απλά τέλεια! Βρήκα κι ένα φίλο μου που είχα να τον δω 16 ολόκληρα χρόνια, αφού ζει πλέον μόνιμα στην Αγγλία, και θυμηθήκαμε τον αγώνα μας σε όλα τα δισκάδικα στη Θεσσαλονίκη για να βρούμε σε βινύλιο το "Off" τω καιρώ εκείνω... Τι υπέροχο τραγούδι!

Δώδεκα παρά πέντε καταφέραμε να φτάσουμε στο σπιτάκι μας για να αλλάξουμε χρόνο και να ανταλλάξουμε τηλέφωνα για τα πρώτα "Χρόνια Πολλά" και "Καλή Χρονιά" με τους αγαπημένους μας και εμένα να βγάζω ξαφνική αναφυλαξία στο πρόσωπο και το κεφάλι μου να το ζώνει ένας τρομερός πονοκέφαλος, έτσι για το καλό του 35 χρόνου μου στον πλανήτη αυτό, που τη στιγμή εκείνη στρογγυλοκαθόταν στην πλάτη μου!!! Φέτος πάντως ομολογώ ότι τα γενέθλιά μου τα θυμήθηκαν άνθρωποι που δεν το περίμενα και οι οποίοι με εξέπληξαν πάρα πολύ ευχάριστα!!! Σας ευχαριστώ πολύ και το σημειώνω αυτό!

Καλή χρονιά να έχουμε και εύχομαι οι... γιούφτοι (που έλεγε και η γιαγιά- Ελένη) να ξόρκισαν με τα νταούλια τους όλες τις αναποδιές που λένε ότι συνοδεύουν κάθε δίσεκτο έτος!!