Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Χανιά & Ρέθυμνο - Boutsoukas' Top 10

10 πράγματα που είναι must για να πάρει κάποιος μία τόση δα μικρούλα γεύση από τους νομούς Χανίων και Ρεθύμνου του μαγικού αυτού νησιού. Διαβάστε που θα πήγαινε ο boutsoukas λοιπόν.

Διαμονή - Γνωρίζετε όλοι καλά ότι στην Κρήτη οι επιλογές διαμονής είναι αμέτρητες και για όλα τα βαλάντια και γούστα. Εγώ προσωπικά δεν πολυσυμπαθώ τα τουριστικά θέρετρα -μεγαθήρια οπότε θα έμενα σε κάποιο από τα παρακάτω.
1. Φυσικά στην παλιά πόλη των Χανίων και κατά προτίμηση στο Ifigenia Sudios. Ας μην έχει θέα στο λιμάνι, είναι αναπαλαιωμένα κτίρια φτιαγμένα με πολύ μεράκι από τον Μιχάλη Μπούλακα. (τηλ 28210-94357 και 28210-99184). Μ' αρέσει να ξυπνώ το πρωί με τις μαντινάδες από το απέναντι σπίτι.
2. Αν πάλι θέλετε να κοιμάστε και να ξυπνάτε με τους ήχους από τα κύματα να σας γαργαλάνε τα αυτιά, προτείνω επίσης το Sunny Bay Hotel της αξιαγάπητης Σταυρούλας Βερναδάκη στον Κίσσαμο (τηλ 28220-83062).
Από τις παραλίες ξεχωρίζω :
3. Φαλάσαρνα, απέραντη με τα καταγάλανα νερά της να σε καλούν να βουτήξεις στη Μεσόγειο.
4. Κεδρόδασος , δύσκολο να το βρεις, όμως τα λουλακί ανακατεμένα με σμαραγδί νερά του θα σας αφήσουν να αναρωτιέστε αν βρίσκεστε στον παράδεισο...
5. Πλακιάς, τεράστια, πεντακάθαρη και λατρεμένη, γιατί εδώ έχουμε δει το ωραιότερο ουράνιο τόξο να ζωγραφίζεται στον ουρανό μετά από ένα φθινοπωρινό μπουρίνι.
Όσο για το φαγητό, ένα είναι βέβαιο - πεινασμένοι αποκλείεται να φύγετε από αυτό το νησί
6. Αν βρεθείτε στα Σφακιά να πάτε στ΄Ασκύφου στο καφενείο του Σήφη του Καρκάνη, όπου έχουμε κάνει μερικά από τα καλύτερα γευστικά πάρτυ σε ολόκληρη την Κρήτη. Η απόλυτη μαγείρισσα κυρία Γιαννούλα (σύζυγος του Σήφη) μας έχει δώσει τη χαρά να γευτούμε σφακιανό γιαχνί, κρητικό πιλάφι (όπου μια φορά είχε γίνει η μάχη του Δράμαλη με κάποιους που κρατούσαν μυστικά τα πιάτα καλά κρυμμένα!), τσιγαριαστό και φυσικά για επιδόρπιο αμέτρητες σφακιανές πίτες με μέλι. Όλα αυτά βέβαια με την ακατάπαυστη συνοδεία πεντακάθαρης κρητικής τσικουδιάς.
7. Στο δρόμο του γυρισμού από Ελαφονήσι για Χανιά κοντά σε ένα μικρό φαράγγι που πάντα μου διαφεύγει το όνομά του κάντε μία στάση στον "Άρχοντα". Θα με θυμηθείτε! Φανταστικό φαγητό και άφθονο γέλιο από τον πραγματικό άρχοντα ιδιοκτήτη του!
8. Αν σας αρέσει να αγναντεύετε το πέλαγος και την πόλη των Χανίων από ψηλά (by day or by night) μην ξεχάσετε να πάτε για ένα πλούσιο πρωινό, για καφέ ή το βράδυ για ποτό στην Κουκουβάγια.
9. Μαγευτική και η διαδρομή προς το Θέρισο, όπου για να φτάσετε στο χωριό θα περάσετε από το φαράγγι που φέρει το όνομα του Βενιζέλου. Άγριο, μαγευτικό και τόσο επιβλητικό. Στο χωριό σας περιμένει μια ταβέρνα, όπου η φιλοξενία των ιδιοκτητών σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές γεύσεις θα σας μείνουν αξέχαστα.
10. Τελευταία άφησα την πολυαγαπημένη μου ταβέρνα "Η καλή Καρδιά" του "φιλόσοφου" Αγαπηνάκη στο χωριό Κουρνάς. Το απόλυτο must του νησιού. Το φαγητό δεν συγκρίνεται και αν πετύχετε τον παππού Αγαπηνάκη και τύχει να φιλοσοφήσει τη ζωή μαζί σας, σίγουρα θα φύγετε όχι μόνο χορτασμένοι αλλά και με περισσή θετική ενέργεια! Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε το ΜΟΝΑΔΙΚΟ γαλακτομπούρεκο της γιαγιάς Αγαπηνάκη με κατσικίσιο γάλα και πορτοκάλι... Γεύση που δεν θα βρείτε αλλού!

Ξέρω ότι το τοπ 10 τελείωσε όμως δεν μπορώ να μην αναφέρω και ένα μοναστήρι που πρέπει να πας! Πρόκειται για τη Μονή της Καλυβιανής στο νομό Ηρακλείου. Όταν πας θα με θυνηθείς!
Υπάρχουν φυσικά κι άλλα πολλά, πάρα πολλά που δεν ανέφερα, όμως οι επιλογές για την Κρήτη θα μπορούσαν να γεμίσουν ένα ολόκληρο βιβλίο. Αχ, πόσο θα ήθελα να κάνω μία βουτιά στα νερά του Πλακιά τις μέρες αυτές...

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007

Ταξίδι με το μικρό χεράκι της Βασιλείας

Είναι Κυριακή πρωί και δυστυχώς πάλι δεν κατάφερα να ξυπνήσω αρκετά νωρίς για να πάω στην εκκλησία. Το έχω μεγάλη ανάγκη τον τελευταίο καιρό και ενώ δεν θέλω να το αναβάλω άλλο, η κούραση όλης της εβδομάδας με κατακυριεύει και κάνει τα βλέφαρά μου να μην μπορούν να ανοίξουν τις Κυριακές....
Όμως ότι και να γίνει σήμερα το απόγευμα θα πάω στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή, εκεί που ξεκουράζεται ο γέροντας Παίσιος στον πιο απέριτο τάφο που έχω δει μέχρι σήμερα και που όσες φορές και αν τον έχω επισκεφτεί πάντα μου προκαλεί το ίδιο δέος και τα ίδια ασυγκράτητα δάκρυα.
Το μοναστήρι αυτό πάντα μου προσέφερε μία εσωτερική γαλήνη, ακόμα και όταν έχει πολύ κόσμο. Μπορεί να θεωρηθεί εγωιστικό, όμως ειλικρινά δεν αντέχω τις λειτουργίες όπου ο κόσμος συνωστίζεται, ψιθυρίζει ασταμάτητα και σχολιάζει οτιδήποτε κινείται. Μου αποσπάει την προσοχή από την προσευχή και την αυτοσυγκέντρωση. Έχω πολύ καιρό να επισκεφτώ αυτό το μοναστήρι και νιώθω ένα κενό μέσα μου, μια ανάγκη να βρεθώ εκεί και να προσευχηθώ όπως έκανα όλα τα προηγούμενα δύσκολα χρόνια που πέρασαν. Η αλήθεια είναι ότι αυτήν μου την ανάγκη τη χρωστώ σε ένα μικρό πλασματάκι, τη Βασιλεία.
Ήτανε Μεγάλο Σάββατο του 2007 και όπως κάθε χρόνο μετά την Ανάσταση, κάθισα στην εκκλησία να παρακολουθήσω τη Θεία Λειτουργία και να κοινωνήσω. Είναι, βλέπετε η μόνη λειτουργία του χρόνου που καλούνται αμαρτωλοί και αναμάρτητοι να λάβουν το Σώμα και Αίμα Χριστού. Η κούραση από τη δουλειά των προηγουμένων ημερών ήταν μεγάλη και σε κάποια φάση έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθεί με δυσκολία να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Προσευχόμουν και παρακαλούσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου για όλους τους αγαπημένους μου και μη να έχουν υγεία και φώτιση σε ότι κάνουν και ευχαριστούσα το Θεό που μετά από 8 εξαιρετικά δύσκολα χρόνια επιτέλους τα πράγματα δείχνουν να ηρεμούν στην οικογένειά μου. Ζητούσα συγχώρεση για όλα αυτά που με κρατούν μακριά από το Άγιο Δισκοπότηρο και ήλπιζα σε ένα σημάδι που θα με οδηγούσε στην κοινωνία με την ψυχή μου ανάλαφρη.
Όταν έφτασε η ώρα της κοινωνίας ο κόσμος άρχισε να συνωστίζεται και να ψιλοσπρώχνεται. Κουρασμένη όπως ένιωθα μπήκα κι εγώ στην ατελείωτη ουρά. Και τότε πιεσμένη από όλες τις μεριές είδα μπροστά μου ένα μισοκοιμισμένο κοριτσάκι να προσπαθεί να κρατήσει ανοιχτά τα ματάκια του στην αγκαλιά της μαμάς του. Του χαμογέλασα και αφού μου ανταπέδωσε, άπλωσε το ένα χεράκι του κι έπιασε το δικό μου. Η μορφή αυτού του μικρού κοριτσιού ήταν σαν τη μορφή της Παναγίας, είχε μια γλυκιά αθωότητα αλλά ταυτόχρονα και κάτι το επιβλητικό. Έμεινα αποσβολωμένη να την κοιτάζω να με κρατάει σφιχτά και να περιμένει υπομονετικά να κοινωνήσει, μη ενοχλώντας κανέναν με τη γκρίνια της, όπως θα έκαναν τα περισσότερα παιδάκια της ηλικίας της.
Τη ρώτησα πώς τη λένε και με χαρά ανασηκώθηκε και μου απάντησε «Βασιλεία! Εσένα πως σε λένε?» . Έτσι ξεκίνησε ψυθιριστά μία μικροκουβεντούλα με τη μικρή Βασιλεία για το σχολείο, την ηλικία της κλπ. Αυτό το παιδί του Θεού άφησε το χέρι μου μόνο λίγο πριν φτάσει η σειρά του να κοινωνήσει, όπου με απίστευτη τρυφερότητα αγκάλιασε τη μαμά της και της είπε σιγανά « Μανούλα μου, σ’ αγαπώ τόσο πολύ!»
Έφτασε και η σειρά μου να κοινωνήσω και ήμουν τόσο πολύ χαρούμενη που θα λάμβανα το Σώμα και Αίμα Χριστού μετά από πολλά χρόνια αμφιβολίας για το πόσο το αξίζω. Αυτό το παιδί, ήταν σαν ένα αγγελούδι σταλμένο από το Θεό, που με βοήθησε με το μικροσκοπικό του χεράκι να περάσω στην απέναντι πλευρά της όχθης. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια νηστείας και προσευχής ένιωσα ότι έκανα το σωστό.
Σε ευχαριστώ μικρή μου Βασιλεία, θα σε έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου. Είμαι βέβαιη ότι είσαι ένα δώρο Θεού για τους γονείς σου και ένα φωτεινό παράδειγμα για την κοινωνία μας.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Ταξίδι στην Αλήθεια μας

Τα ταξίδια δε γίνονται μόνο με κάποιο μεταφορικό μέσο, όπου φεύγουμε από το σπίτι μας, την πόλη μας, τη χώρα μας για να ξεκουραστούμε ή να εργαστούμε. Τις περισσότερες φορές ταξιδεύουμε με το μυαλό μας - στο παρελθόν, στο μέλλον ή ακόμα και στο παρόν μας. Σήμερα ξύπνησα με μια μελαγχολία μέσα μου. Δυστυχώς ταξιδεύω πολλές φορές στο παρελθόν, το οποίο συνήθως μου φέρνει μία τέτοια διάθεση. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ να μοιραστώ ούτε με τους ελάχιστους φίλους μου, γιατί θεωρώ ότι δεν έχουν ούτε το χρόνο ούτε τα βιώματα για να καταλάβουν... κι έτσι μελαγχολώ μόνη μου - και μετά κάνω εργασιοθεραπεία και μου περνάει. Όχι ότι είναι σωστό αυτό, αλλά τουλάχιστον έχω ξεκινήσει το ταξίδι μου και πιστεύω ότι θα τον βρω το δρόμο μου.
Το ταξίδι στην αλήθεια μας είναι από τα πιο δύσκολα αλλά και ενδιαφέροντα ταξίδια που μπορεί να κάνουμε όσο ζούμε. Κι όμως, γνωρίζω ανθρώπους που αν και σε προχωρημένη ηλικία, τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Η αλήθεια μας είναι αυτή που μας απελευθερώνει, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλοι θέλουν να είναι ελεύθεροι. Παράλογο? Κι όμως τόσο πολύ μέσα στην καθημερινότητά μας. Το ταξίδι αυτό αποτελείται από όλα τα παραπάνω - το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Κοιτάμε στο παρελθόν κάνοντας απολογισμό ώστε να μην επαναλάβουμε τα λάθη μας, ζούμε στο παρόν αναπτύσσοντας το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και ονειρευόμαστε τα καλύτερα που ελπίζουμε να έρθουν στο μέλλον. Ο συνδυασμός αυτός, εφόσον περιέχει όλη την αλήθεια μας, λογικά πρέπει να μας φέρει την ολοκλήρωση και την ευτυχία γιατί τότε θα έχουμε βρει τον εαυτό μας.
Εύχομαι όλοι κάποια στιγμή να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι και, που ξέρεις, ίσως κάπου οι αλήθειες μας να συναντηθούν...

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

Σύρος... η κιμπάρισα-Μερος 2ο - Φαγητό / Ποτό

Ως συνεπής ταξιδιώτης, επανέρχομαι με τα υπόλοιπα θέματα περί Σύρου. Και ασφαλώς το φαγητό δεν θα μπορούσε να λείψει από την αναφορά μου στο νησί. Ένα είναι σίγουρο - σ' αυτό το νησί χορταίνει το μάτι σου από την αρχοντιά που υπάρχει διάχυτη παντού αλλά και το στομάχι σου από τις πολύ ιδιαίτερες γεύσεις που προσφέρονται σε γενικές γραμμές σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές! Ξεκινάμε λοιπόν

Ερμούπολη
Θαλάμι- Must της Χώρας. Το κύμα σκάει δίπλα σου κι εσύ απολαμβάνεις τις υπέροχες γεύσεις. Το περιβάλλον είναι λιγάκι προς το κυριλέ αλλά μην πτοείστε! Είστε σε νησί και προφανώς είστε σε διακοπές. Μην ξεχνιόμαστε!

Υπάρχουν δύο πολύ ωραία μπαράκια κάτω ακριβώς από το Σύρου Μέλαθρον, όπου στο ένα συχνάζει όλη η comme il faut νεολαία της Σύρου για μπάνιο το πρωί και ποτάκια το βράδυ. Δυστυχώς δεν συγκράτησα τα ονόματα τους. Εικαστική παρέμβαση ανάμεσα στα δύο αυτά μπαρ ένα σπιτάκι-καλυβάκι 2Χ2 μπροστά στην προβλήτα όπου οι ιδιοκτήτες στήνουν τα βράδια αυτοσχέδια μίνι γλέντια με το ραδιόφωνο να παίζει όχι τα αμερικανικά (όπως λέει η Μαρινέλλα) αλλά Μαζωνάκη, Βέρτη, Σφακιανάκη και τα λοιπά...

Άλλο μπαράκι που γίνεται της μουρλής είναι το Αγορά στην πλατεία Μιαούλη. Από έξω δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά στο βάθος του μπαρ υπάρχει ένας... κήπος και είναι πολύ όμορφα.

Άνω Σύρος
Η ταβέρνα του Λιλή - Κρεμασμένη στο μπαλκόνι της Άνω Σύρου αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα του νησιού μιας και εδώ έπαιζε κάποτε μουσική ο Μάρκος Βαμβακάρης. Η θέα μοναδική, το σέρβις πάρα πολύ καλό, το φαγητό καλό. Περισσότερες πληροφορίες στο http://www.greek-tourism.com/syros/restaurants/lilis-restaurant/index.htm

Αληθινή
Μήτσος - Ο τύπος που έχει το μαγαζί είναι άπαιχτος!!! Σε κάνει να νιώθεις σαν στο σπίτι σου από την πρώτη στιγμή. Το φαγητό είναι το ίδιο άπαιχτο με τον ιδιοκτήτη. Μοναδική συμβουλή που έχω να δώσω - αν είναι να πάτε βράδυ καλύτερα να κλείσετε τραπέζι, γιατί γίνεται της κακομοίρας. Τηλ: 2281088253

Σαν Μιχάλη
Πλακόστρωτο - Το Α και το Ω του φαγητού στο νησί. Μπαίνοντας στο μαγαζί αυτό, αντικρίζεις μία φωτογραφία του Μαμαλάκη που σου χαμογελάει κλείνοντας νοητά το μάτι, και ετοιμάζεσαι ψυχολογικά για το γαστριμαγικό μακελειό που πρόκειται να ακολουθήσει Η δύσκολη διαδρομή για να φτάσεις εδώ ξεχνιέται στο λεπτό μόλις διαπιστώσεις ότι εκτός από το ότι θα σκάσεις από το φαγητό και όταν έρθει ο λογαριασμός θα αναρωτιέσαι μήπως έγινε λάθος και ξέχασαν να χρεώσουν τα φαγητά ή τα ποτά, το ηλιοβασίλεμα συγκρίνεται και ίσως και να κερδίζει το αντίστοιχο και τόσο πολυδιαφημισμένο της Σαντορίνης. Δεν θα πω περισσότερα γιατί η εικόνα που ακολουθεί μιλάει από μόνη της....



Σημαντική συμβουλή - Ότι ώρα κι αν έχετε σκοπό να πάτε, τηλεφωνήστε και κλείστε τραπέζι στο 6973980248. Και όπως είπαμε - φροντίστε να προλάβετε το ηλιοβασίλεμα!!!!

Φοίνικας
Μπαρμπαλιάς - Όσους ρωτήσαμε που να πάμε για καλό ψάρι, η απάντηση ήταν μία και μοναδική- Μπαρμπαλιάς. Το μέρος στο οποίο βρίσκεται δεν θα έλεγα ότι είναι πολύ εμπνευσμένο, αφού ούτε καμία θέα έχει και τα αυτοκίνητα περνούν σχεδόν δίπλα σου, όμως το σέρβις είναι πολύ καλό και το φαγητό ιδιαίτερα προσεγμένο. Πάντως πρέπει να ομολογήσω ότι έχουμε φάει καλύτερα και φτηνότερα ψάρια σε άλλα νησιά.

Αχλάδι
Ταβερνάκι πάνω στην παραλία με απλά τέλειο φαγητό Δοκιμάστε απαραιτήτως τη γούνα που είναι και μία από τις σπεσιαλιτέ του νησιού.

Τέλος μην ξεχάσετε φεύγοντας να ψωνίσετε το Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης τυρί Σαν Μιχάλη, κάππαρη, λιαστές ντομάτες και φυσικά συριανά λουκούμια και χαλβαδόπιτες για να γλυκάνετε τους φίλους σας που έχασαν όλα τα παραπάνω

Καλή σας Όρεξη!