Τα γούρια της Boutsoukas για το 2008!

Φτάνει λοιπόν το τέλος και αυτής της χρονιάς! Το 2007 υπήρξε για μένα έτος περισυλλογής, εσωτερικών διεργασιών και αποκαλύψεων. Δύσκολο σπορ, όμως τώρα που κάνω flashback, όλα δείχνουν να έγιναν για κάποιο καλό σκοπό που μένει να αποκαλυφθεί το 2008. Στενάχωρες καταστάσεις που πέρασαν και όχι απλά ακούμπησαν, αλλά σκούντηξαν, ξεπεράστηκαν με κάποια ανώτερη παρέμβαση, που έδινε το παρόν ανελλιπώς όλο το 2007. Ίσως αυτό όμως να ήταν και το δώρο μου, που ελπίζω ότι θα συνεχίσει να με συντροφεύει στην ομολογουμένως δύσκολη χρονιά που ακολουθεί.

Κάπου στα μέσα του 2007, xάρη σε ένα bachelor party και το γάμο της χρονιάς ανακάλυψα τη blogοσφαιρα και απέκτησα το δικό μου blog. Δυστυχώς η συνήθης έλλειψη χρόνου, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, δεν μου επέτρεψε να το εμπλουτίσω όπως ακριβώς θα ήθελα, όμως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός έτσι δε λένε? Ελπίζω το 2008 να μπορέσω να ασχοληθώ περισσότερο με το μπλογκάκι μου. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό έχω ήδη μπει στη διαδικασία αντικατάστασης του πολυαγαπημένου χειροποίητου παλιατζουράκου υπολογιστή μου που τα έφαγε τα ψωμιά του και φτάνει η ώρα του... Η anti-technology freak boutsouka θα εκσυγχρονιστεί και στο σπίτι της!

Ευχαριστώ πολύ όλους τους σχολιαστές αυτού του blog που δεν ήταν λίγες οι φορές που μου χάρισαν ένα πελώριο χαμόγελο στα χείλη και την ψυχή. Και βέβαια τι πιο όμορφο από το να ανακαλύπτεις ότι μερικοί από τους λίγους άγνωστους ή και ανώνυμους που σε διαβάζουν μπορεί να είναι οι αυριανοί σου καινούριοι φίλοι!

Γι όλους εσάς που με τιμήσατε με την παρουσία σας εδώ, ετοίμασα ένα μικρό δωράκι για το καλό του χρόνου που έρχεται. Κάτι σαν virtual γούρι εφόσον σε κάποιους δεν μπορώ να δώσω ένα κανονικό, όπως συνηθίζω κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Κάποιοι είναι φίλοι, κάποιοι άλλοι απλά μου κρατούσαν συντροφιά μέσα από τα κείμενά τους στα δικά τους blog και με έκαναν να γελάω ή να προβληματίζομαι. Ανεκτίμητα και τα δύο!

Εύχομαι σε όλους ανεξαιρέτως, το 2008 να σας φέρει όσα σας στέρησαν όλες οι προηγούμενες χρονιές και ό,τι όμορφο ονειρεύεστε να το ... ΠΑΘΕΤΕ!!! Πάμε λοιπόν:

Για τα Πουνίνια μας, που πάντα ήταν κοντά μας τις δύσκολες ώρες, η κάθε τους επιθυμία είναι ευχή μου μέσα από την ψυχή μου!
Joe Cocker - With a little help from my friends!




Για το Στάθη και την Άννα εύχομαι κάθε μέρα που περνάει - και ειδικά το Μάιο- να σιγοτραγουδάνε αυτό το υπέροχο τραγούδι!
Dinah Washington- What a difference a day makes



Για τον ξενιτεμένο μας Jordan θα γυρίσουμε στο ελληνικό ρεπερτόριο μιας και ένας στίχος του λατρεμένου αυτού τραγουδιού του ταιριάζει γάντι - "Συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί"!!!! Θα τα καταφέρεις Ιορδάνη μου!!!
Μητροπάνος - Ρόζα



Για τη Βασιλική μας, που μιλάει στις καρδιές και την ψυχή μας και που η παρουσία της έχει πάντα μία αύρα αισιοδοξίας θα χαρίσω την υπέροχη
Diana Krall- Let's face the music and dance !!!



Στον αγαπημένο Μέσα στο μυαλό μου είσαι, zardav, Ζαχαρία, Άρη, και προσφάτως BlackbΆρη(!), εύχομαι το πρώτο του θεατρικό, που κάνει πρεμιέρα μετά τα Θεοφάνια στο Χυτήριο, να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και το 2008 να είναι η πιο δημιουργική του χρονιά! Ο τίτλος του θεατρικού είναι "99%" και επί τούτου η επιλογή του τραγουδιού αυτού στην original Γερμανική version!
Nena - 99 Luftballons



Στο αγαπητό Μπεεε ταλέντο blogger με τα ενίοτε ξεκαρδιστικά του κείμενα, δεν θα αφιερώσω τραγουδάκι, αλλά ένα απόσπασμα από Monty Pythons - (τι άλλο?) Flying Sheep! Μη χάσεις ποτέ το super εντατίκ χιούμορ σου!



Στην λατρεμένη μου mpoumpoula έχω μία collection για να διαλέξει όποιο της αρέσει!! Ναι, κάνω διακρίσεις και της αφιερώνω τρία τραγουδάκια για το ελπιδοφόρο 2008!!

Free-Stevie Wonder



To be free- Mike Oldfield



I want to break free - Queen



Και τέλος στους Aurelia, Ifigeneia, Tzonako, Αντώνη, και πάλι Αντώνη, Roadartist, Βλαμμένο, Νιόβη, Άγγελο Σπύρου, Fevis, Μαρία, KitsosMitsos καθώς και στις sms σχολιάστριες αυτού του blog TSpy, MSpy και Zach αφιερώνω αυτό τον ύμνο των U2 για την Πρωτοχρονιά!!

U2 - New Year's Day

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!!!!

When a Child is Born

Το κλιπάκι προέρχεται από το justball.net

Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που πρωτοείδα αυτό το βιντεάκι τη δεκαετία του '80, αλλά δεν παύει να είναι το πιο αγαπημένο μου Χριστουγεννιάτικο τραγούδι, γιατί είναι ζεστό, γλυκό, συναισθηματικό και συγκινητικό όπως και το πνεύμα των ημερών!

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που σήμερα ανακάλυψα ακριβώς αυτό που είχα δει τότε και ήθελα πολύ να το μοιραστώ μαζί σας!

Τις πιο εγκάρδιες ευχές μου για Χαρούμενα και Ευτυχισμένα Χριστούγεννα μαζί με όσους αγαπάτε και σας αγαπούν!!!! Να περάσετε όλοι πολύ όμορφα!

Γλυκά Χριστούγεννα!

Εύχομαι σε όλους μέσα από την ψυχή μου να έχετε χαρούμενα και ευτυχισμένα Χριστούγεννα κοντά στους αγαπημένους σας.

Και τώρα που τα ταγκαλάκια με εγκατέλειψαν, θα σας δείξω πως γίνεται ο "κατά boutsoukas ψυχολογικός πόλεμος στα ταγκαλάκια"!!!

Βήμα πρώτο - Μελομακάρονα που γίνονται εύκολα


Βήμα δεύτερο - Κουραμπιεδάκια που μας παιδεύουν λίγο περισσότερο

Βημα τρίτο και τελευταίο - Με τις υπέροχες μυρωδιές που έχει αποκτήσει το σπίτι, στολίζουμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο

Σε αυτό το σημείο τα ταγκαλάγκια έχουν τσατιστεί πάρα πολύ και σου στέλνουν ένα γερό χτύπημα! Όμως αν καταφέρεις και κρατηθείς όρθιος λίγο ακόμα, σε εγκαταλείπουν μάλλον απογοητευμένα που δεν τα κατάφεραν... Και μετά ο τόπος γεμίζει αγγελάκια γλυκά σαν τα γλυκά που έφτιαξες. Και το χαμόγελο ξαναγυρνάει στα χείλια σου και μπορείς επιτέλους να ευχηθείς στον κόσμο όλο

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!

Να περάσετε πολύ, πολύ όμορφα ό, τι και αν κάνετε!

Άρση συναγερμού- Αντίο ταγκαλάκια μου!

Τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες ετοιμάστηκαν εδώ και μέρες, το σπίτι στολίστηκε και τα ταγκαλάκια, αφού θύμωσαν πολύ μαζί μου, που τους έκανα ψυχολογικό πόλεμο, και μου έκαναν τη ζωή πολύ, πολύ δύσκολη για μερικές μέρες, τελικά εγκατέλειψαν την προσπάθεια!!

Μία εντελώς ανέλπιστη θετική εξέλιξη μας έδωσε ΕΞΙΤΗΡΙΟ κι έτσι από εχθές bye, bye ΑΧΕΠΑ !!!!
We hope not to see you again!

Καιρός για ξεκούραση και γιορτινή διάθεση λοιπόν!

Καλημέρα σε όλους σας!!!

Έρχονται Χριστούγεννα - Παρέα με τα ταγκαλάκια μου ασφαλώς...

Κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα της προσωπικής μου ψυχανάλυσης και αναρωτιέμαι: Θα έρθουν κάποια φορά στη ζωή μου Χριστούγεννα που δεν θα με βρουν με το δάκρυ στο μάτι να θέλει να κυλήσει απαλά από το μάγουλο και να συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα, που στριμώχνονται πίσω από αυτό το πρώτο δάκρυ?

Δεν θέλω να είμαι αχάριστη και να ξεχνώ το motto μου, γιατί εγώ την υγεία μου την έχω που είναι και το πιο σημαντικό αγαθό τελικά. Όμως πως γίνεται κάθε χρόνο με το που μπαίνει ο Νοέμβριος και μέχρι το τέλος του εκάστοτε χρόνου τα γνωστά-άγνωστα ταγκαλάκια να με τραβολογάνε σε ένα νοσοκομείο ως συνοδό (διαλέξτε εσείς ποιο, έχουμε ποικιλία αν και το ΑΧΕΠΑ κερδίζει πάντοτε με διαφορά!)??? Λέτε να είναι καλοπροαίρετα ταγκαλάκια που θέλουν απλώς να μου υπενθυμίζουν πόσο ανεκτίμητη είναι η ζωή και η υγεία μας, έτσι για να μην ξεχνιέμαι βρε παιδί μου?

Ταγκαλάκια μου γλυκά, δεν το ξεχνώ εγώ ποτέ αυτό, μην ανησυχείτε. Τόσα χρόνια έχω περάσει μέσα στα νοσοκομεία, κάνοντας τη συνοδό, τη βοηθό νοσηλεύτριας και ενίοτε και τη βοηθό γιατρού. Η φαρμακολογία, οι ιατρικές εκθέσεις περιγραφής κατάστασης ασθενούς και ακόμη και η διοίκηση μονάδων υγείας έγιναν το hobby μου, όταν διαπίστωσα ότι ο μόνος τρόπος για να μην αγχώνομαι είναι να ασχοληθώ εκτενώς με αυτά. Διάβασα πολύ, πάρα πολύ, αμέτρητες μέρες και νύχτες. Και ενώ στην αρχή οι γιατροί (που ευτυχώς πάντα ήταν οικογενειακοί φίλοι) με απέφευγαν γιατί είχα πολλές απορίες (και σε κανένα γιατρό δεν αρέσουν οι ερωτήσεις), μετά από λίγο καιρό άρχισαν να ζητούν να δουν που στο καλό έβρισκα όλες αυτές τις ντάνες εκτυπώσεων με πληροφορίες που αποδείχτηκαν και χρήσιμες σε κάποιες φάσεις. Όποιος ψάχνει, βρίσκει, έτσι δε λένε? Και το internet αποδείχτηκε ο πιο πολύτιμος και πιστός μου σύμμαχος σε όλες αυτές τις έρευνές μου.

Βγήκα όμως εκτός θέματος, δεν είναι οι ιατρικές και παραϊατρικές μου γνώσεις το θέμα σήμερα. Το θέμα είναι τα Χριστούγεννα και τα ταγκαλάκια, που με επισκέπτονται συνήθως σφιχταγκαλιασμένα. Μπορεί να ακουστεί παράλογο, όμως δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα. Έχω παιδικά τραύματα. ΔΥΟ για την ακρίβεια. Τα δυσάρεστα συνέβησαν Νοέμβριο. Προ-παραμονές Χριστουγέννων γύρισαν σπίτι και οι δύο ασθενείς, με διαφορά ενός έτους, αλλά με άγνωστη σε όλους εξέλιξη των ασθενειών τους. Τελικά όλα πήγαν καλά, όμως τα Χριστούγεννα και οι γιορτινές μέρες είχαν περάσει προ πολλού. Τα γενέθλιά μου, που είναι την Πρωτοχρονιά, θυμάμαι να τα έχω γιορτάσει με όλες "τις τιμές και τις δόξες" τρεις μόνο φορές. Ήταν βέβαια και οι τρεις συναρπαστικές! Ειδικά εκείνη τη χρονιά που έγινα 18, που ήταν και σαν ένα μικρό reunion, το είχαμε καταδιασκεδάσει. Όμως πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Και θέλω πάλι να έρθει η στιγμή που θα έχω το party-feeling μέσα μου και θα κάνω ένα revellion που θα μείνει σε όλους αξέχαστο!! Θα παίξουμε χαρτιά για το καλό του χρόνου και θα χορέψουμε και θα σβήσω κεράκια και θα κοκκινίσω όταν θα μου τραγουδάνε και θα κάνω μία ευχή που θα πραγματοποιηθεί! Και στο τέλος, όταν θα έχει πια ξημερώσει, θα πάμε για πρωινό σε κάποιο μεγάλο ξενοδοχείο και στο γυρισμό θα περάσουμε να ανάψουμε ένα κεράκι στη Μητρόπολη. Ονειρεύομαι, άρα υπάρχω....

Ταγκαλάκια μου καλά, σας παρακαλώ αφήστε με ήσυχη. Το ΑΧΕΠΑ το ξέρω απ' έξω κι ανακατωτά. Τις περνάω τις εξετάσεις ακόμα και με κλειστά μάτια, αφού το ξέρετε γιατί με ταλαιπωρείτε? Δεν θέλω να πηγαίνω άλλο εκεί- τη λίστα με τους λόγους την ξέρετε καλά γιατί εσείς είστε οι δημιουργοί της! Δεν είναι αστείο που στο κυλικείο πάντα με ρωτάνε "Προσωπικό δεν είστε?". "Όχι, δεν είμαι προσωπικό, απλά σας προτιμώ γιατί φτιάχνετε τον καλύτερο φραπέ στη Θεσσαλονίκη!(το οποίο σημειωτέον είναι αλήθεια)". Στερεύει όμως το χιούμορ και το χαμόγελό μου με τα χρόνια.... Και φραπέ δεν πίνω πια....

"Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με". Ουφ, το είπα και θα το λέω μέχρι να με αφήσετε να χαρώ τη ζωή μου, να χαρώ τα Χριστούγεννα κι όχι να δακρύζω μόλις βλέπω στολισμένα δέντρα και δρόμους και βιτρίνες....

Λοιπόν, έχω μία ιδέα που ίσως σας λυτρώσει κι εσάς και μένα: Αυτό το Σαββατοκύριακο θα κάνω το παν να βρω το χρόνο και τη διάθεση και θα κάνω κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Το ξέρω ότι δεν σας αρέσουν τα μοσχοβολιστά σπίτια ταγκαλάκια μου.... Ξέρετε όμως τι άλλο θα κάνω? Θα στολίσω το σπίτι και θέλω να σας πω ότι σας προσκαλώ να έρθετε για να δείτε πόσο προσπαθώ να μην λυγίσω με τα καμώματά σας. Θα σας δώσω να δοκιμάσετε τα γλυκά μου και δεν θα το μετανιώσετε, σας το υπόσχομαι. Οι συνταγές της θρυλικής γιαγια-Σούλας (καλή της ώρα εκεί ψηλά από όπου μας βλέπει εδώ και χρόνια) είναι εγγύηση! Θα σας γλυκάνω τον ουρανίσκο και ίσως η γλύκα κυλήσει και στις ψυχές σας και που ξέρεις, μπορεί από ταγκαλάκια να μεταμορφωθείτε σε αγγελάκια που αγαπούν και αγκαλιάζουν τον κόσμο όλο τις άγιες τούτες μέρες... Γιατί κατά βάθος δεν σας κρατώ κακία, κάποιος λόγος κρύβεται πίσω από την ύπαρξή σας, είστε όμως ενοχλητικά, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε?

Motto

Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω και το ξαναδιαβάζω κάθε μέρα, κάθε ώρα.

Είναι ο οδηγός μου στη ζωή.

Ειδικά σήμερα που προσπαθώ να μην το ανοίξω το στοματάκι μου

με αυτά που ακούω από το πρωί...

"Αφεντικέ, η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία"

Το κλύσμα - Τι επαγγέλεστε είπαμε??

Βρεθήκαμε τις προάλλες σε κάποιον πολύ αγαπημένο φίλο, που εγκαινίασε το νέο του επαγγελματικό χώρο και παρά την κούραση από τη δουλειά πρέπει να πω ότι ήταν από τα πιο διασκεδαστικά βράδια που έχω περάσει τον τελευταίο καιρό. Ο εν λόγω νέος, του οποίου το επάγγελμα δεν θα σας αποκαλύψω εξαρχής, σε κάποια φάση έπιασε στα χέρια του ένα κλύσμα, που το έιχε πρόχειρο δίπλα στο γραφείο του(!) και εν μέσω ρακής, κρασιού και άλλων οινοπνευματωδών άρχισε να μας διηγείται μία από τις πιο πρόσφατες περιπέτειες του. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα πολύ να βρω μία εικόνα που να αντιπροσωπεύει αυτό που βλέπαμε στα χέρια του όσο κράτησε η διήγηση του περιστατικού που ακολουθεί, όμως τα κατάφερα κι έτσι μπορείτε να το δείτε και εσείς εδώ.
Πήγε λοιπόν σε ένα φαρμακείο και ζήτησε "αυτό το πράγμα που είναι σαν μπάλα από μαλακό πλαστικό (αυτό που φτιάχνουν τις θερμοφόρες ας πούμε) και πατώντας το με την παλάμη απελευθερώνει αέρα μέσα από ένα σωληνάκι που εφάπτεται της μπάλας"(δεν ήξερε τον επιστημονικό όρο ο καημένος...). Η φαρμακοποιός τον κοίταξε περίεργα και λίγο έλειψε να του ζητήσει να της το ζωγραφίσει... αλλά ξαφνικά της ήρθε έμπνευση και τον ρώτησε απορημένη : "Κλύσμα εννοείτε?". Ο φίλος μας χαρούμενος που μάλλον έγινε αντιληπτός της απάντησε καταφατικά και βέβαια καθόλου δεν περίμενε την επόμενη ερώτηση της φαρμακοποιού "Ποιο μέγεθος θα θέλατε? Υπάρχουν τρία, το μικρό, το μεσαίο και το μεγάλο..." Με το βλέμμα της αγελάδας και αντιλαμβανόμενος ότι άκρη δεν πρόκειται να βγει διαφορετικά της λέει "Θα μπορούσατε να μου τα φέρετε όλα να τα δω και να διαλέξω ποιο κάνει για τη δουλειά μου???" Η φαρμακοποιός έμεινε κάγκελο, αλλά ενθυμούμενη αυτό που της δίδαξαν πριν πιάσει δουλειά, ότι δηλαδή "Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο" πήγε και του έφερε τα τρία κλύσματα... Τα άνοιξε ο φίλος μας, περιεργάστηκε τα μεγέθη και τελικά αποφάσισε ότι το μεσαίο μέγεθος ήταν μια χαρά για τη δουλειά του. "Θα πάρω αυτό" της ανακοίνωσε όλο χαρά. Πλήρωσε και έκανε να φύγει, όμως η καλή μας φαρμακοποιός δεν είχε κανένα σκοπό να μείνει με την απορία που φαντάζομαι έχετε κι εσείς που το διαβάζετε τώρα. Οπότε του λέει : "Με συγχωρείτε κύριε για την αδιακρισία, όμως μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε τι δουλειά κάνετε??"
Και ο φίλος μας θριαμβευτικά της χαμογελάει με το πιο αθώο ύφος και την στέλνει αδιάβαστη: "ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ!!! Ξέρετε, αυτό εδώ (δείχνοντας το κλύσμα) είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να διώχνεις τους μικρούς κόκκους σκόνης από τα παλιά φιλμ, ώστε να είναι οι φωτογραφίες πεντακάθαρες... Απελευθερώνει τόσο αέρα όσος είναι απαραίτητος για τη δουλειά μας!"
Περιττό να σας πω ότι το κλύσμα αυτό αποδείχθηκε η απόλυτη πηγή γέλιου της υπόλοιπης βραδιάς. Καλορίζικο το studio του φίλου μας λοιπόν και πάντα τέτοια!!!

Δουλειά και Φιλία- Μήπως κάποιοι τα έχουν μπερδέψει?

Μπορεί κάποιος σας παρακαλώ να μου πει γιατί μερικοί άνθρωποι μπερδεύουν τη δουλειά με τη φιλία? Ή για να το πω καλύτερα γιατί κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται τη φιλία για να τα καταφέρνουν στη δουλειά?
Σήμερα κάποιοι συνάδελφοι μου με στεναχώρησαν πολύ και με ανάγκασαν να λάβω δραστικά μέτρα (φωνές ακολουθούμενες από email σε ανωτέρους και άλλα τέτοια καθόλου συμπαθητικά) για να λυθεί ένα θέμα που ταλαιπωρεί το τμήμα μου χρόνια τώρα και όλοι κάνουν την πάπια γιατί δεν τους βολεύει κάποια πράγματα να γίνονται μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά όρια και βάσει μίας υπαρκτής γραπτής διαδικασίας. Είναι κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν έχει μεγάλη σημασία, προκαλεί όμως μία αναστάτωση που άλλες φορές είναι μικρή, άλλες όμως φορές μπορεί να είναι και πολύ μεγάλη. Και δεν είναι καθόλου δίκαιο σε μία αλυσιδωτή εργασία το δικό μου τμήμα να είναι πάντα συνεπέστατο και αλάθητο και τελικά να "ανταμείβεται" με φράσεις του τύπου "Ότι και να κάνουν οι άλλοι, εσείς είστε υπεύθυνοι και συνεπείς και θα τα καταφέρετε στην ώρα σας!". Γιατί όλοι πρέπει να δουλεύουν με το πάσο τους και επειδή εμείς τυγχάνει να είμαστε ο τελευταίος και πιο κρίσιμος κρίκος να πρέπει να κάνουμε ράλι?

Το θέμα είναι ότι όλο αυτό δείχνει πως κάποιοι άνθρωποι πάσχουν αφενός από παντελή έλλειψη προγραμματισμού και συνέπειας και αφετέρου από αδιαφορία για τις αλυσιδωτές συνέπειες των πράξεών τους σε άλλους εργαζόμενους. Επίσης μάλλον στα δικά τους λεξικά η λέξη συνεργασία είναι σβησμένη με blanco. Ενώ λοιπόν γενικά έχω μεγάλη ανεκτικότητα και υπομονή όταν γνωρίζω ότι υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που γίνονται αυτά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιδράσω και να μην χτυπήσω το χέρι μου στο τραπέζι όταν αντιληφθώ ότι αυτό γίνεται συστηματικά και βασίζεται σε αστείες βάσεις και φράσεις του στυλ "Τόσα χρόνια δουλεύουμε μαζί"," Έλα τώρα, δείξε κατανόηση, τι φίλοι είμαστε?", "Εεε, δεν είχα χρόνο! (ενώ είχε 10 μέρες)" και διάφορες άλλες τέτοιες εντελώς αντι-επαγγελματικές συμπεριφορές. Όχι δε δείχνω κατανόηση όταν οι λόγοι περιλαμβάνουν τεμπελιά, βλακεία ή απλά αδιαφορία για τους άλλους. Και δε δείχνω καμία απολύτως κατανόηση όταν η δικαιολογία μίας καθυστέρησης στο να παραδώσεις μία δουλειά σε κάποιον για να τη συνεχίσει είναι βασισμένη στη φιλία που ενδεχομένως υπάρχει ανάμεσα σε κάποια άτομα. Η δουλειά και η φιλία είναι δύο ανεξάρτητα πράγματα, μη συσχετιζόμενα με κανέναν τρόπο. Με έχουν αποκαλέσει Fuehrer για αυτή μου τη στάση, αλλά πείτε μου σας παρακαλώ, άδικο έχω?? Εσείς μέχρι που θα κάνατε υπομονή? Και επιτέλους, επειδή δουλεύει κάποιος σε μία δουλειά πέντε, δέκα ή δεκαπέντε χρόνια δε σημαίνει ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν και ότι πρέπει να παραμείνει Δεινόσαυρος για πάντα...

A Band to Provide AID

23 χρόνια πριν! Έρχονται Χριστούγεννα και ο Bob Geldof υποκινούμενος από την παρουσίαση του Michael Buerk στο BBC για την Αιθιοπία, που στην κυριολεξία πεθαίνει από την πείνα, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Θέλει να φτιάξει έναν φιλανθρωπικό δίσκο και αρχίζει τις επαφές με όλους τους τοπ Βρετανούς και Ιρλανδούς μουσικούς και τραγουδιστές της εποχής. Γράφει τους στίχους του τραγουδιού και ο Midge Ure των Ultravox το μελοποιεί. Στις 25 Νοεμβρίου 1984 ηχογραφείται σε λιγότερο από 24 ώρες το τραγούδι και στις 3 Δεκεμβρίου 1984 κυκλοφορεί ο δίσκος που πάει κατευθείαν στο νούμερο 1 του Βρετανικού Singles Chart και παραμένει εκεί για 5 ολόκληρες εβδομάδες. Την πρώτη μόνο εβδομάδα πουλάει περισσότερο από 3 εκατομμύρια αντίτυπα.

Ο δίσκος αυτός μου χαμογελάει κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Και σήμερα υπήρχε ένας λόγος παραπάνω! Απολαύστε το θρυλικό αυτό τραγούδι, που με τους στίχους και τη μελωδία του ξυπνάει συνειδήσεις και ζεσταίνει ψυχές! Ευχαριστούμε από καρδιάς τους συντελεστές του, που αναφέρονται παρακάτω, όπου ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον!

Phil Collins (Genesis), Bob Geldof (The Boomtown Rats), Steve Norman (Spandau Ballet), Chris Cross (Ultravox), John Taylor (Duran Duran), Paul Young, Tony Hadley (Spandau Ballet), Glenn Gregory (Heaven 17), Simon Le Bon (Duran Duran), Simon Crowe (The Boomtown Rats), Marilyn Keren Woodward (Bananarama), Martin Kemp (Spandau Ballet), Jody Watley (Shalamar), Bono (U2), Adam Clayton (U2), Paul Weller (The Style Council), James "J.T." Taylor (Kool & The Gang), George Michael (Wham!), Midge Ure (Ultravox), Martyn Ware (Heaven 17), John Keeble (Spandau Ballet), Gary Kemp (Spandau Ballet), Roger Taylor (Duran Duran), Sarah Dallin (Bananarama), Siobhan Fahey (Bananarama), Sting (The Police), Pete Briquette (The Boomtown Rats), Francis Rossi (Status Quo), Robert 'Kool' Bell (Kool & The Gang), Dennis Thomas (Kool & The Gang), Andy Taylor (Duran Duran), Jon Moss (Culture Club), Rick Parfitt (Status Quo), Nick Rhodes (Duran Duran), Johnny Fingers (The Boomtown Rats), David Bowie, Boy George (Culture Club), Holly Johnson (Frankie Goes to Hollywood), Paul McCartney (Wings and The Beatles), Stuart Adamson (Big Country), Bruce Watson (Big Country), Tony Butler (Big Country), Mark Brzezicki (Big Country)



Καλές γιορτές σε όλους σας!!!!