Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Ένας δίσεκτος Μάρτης στην Αθήνα

Επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη και στην πραγματικότητά μου. Παράξενος ο Μάρτιος. Ειδικά τα δίσεκτα έτη. Την τελευταία δεκαετία κάθε δίσεκτος Μάρτιος με φέρνει αντιμέτωπη με τις επιλογές μου και με πιέζει με κάποιον παράξενο τρόπο να πάρω αποφάσεις. Τα χρόνια περνούν και μέσα από τα σημάδια που αφήνουν σε ωθούν να αναθεωρήσεις πράγματα και μερικές φορές και τις απόψεις σου για αγαπημένα πρόσωπα. Είναι δύσκολη η διαδικασία αυτή, κάποιες φορές σε εξουθενώνει. Όμως η ζωή δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Μας καλεί να τη γευτούμε, να τη χαρούμε. Οι αναβολές μπορεί να σου χαρίσουν προσωρινά μα επίπλαστη ηρεμία, όμως η ώρα των αλλαγών νιώθω ότι πλησιάζει και όπου να 'ναι θα μου χαϊδέψει τον ώμο.

Πέρασα πολύ όμορφα στην Αθήνα. Δυστυχώς η μπαταρία της φωτογραφικής μου μηχανής αποφάσισε να με προδώσει, κι έτσι δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό. Πάντως γέλασα με την καρδιά μου μετά από πολύ καιρό. Και το είχα μεγάλη ανάγκη. Οι Πουν και Θουλ, που πολύ τους είχα επιθυμήσει, με φιλοξένησαν για τελευταία φορά, αφού από δω και μπρος θα έχω το δικό μου στέκι στην Αθήνα (λεπτομέριες θα δωθούν σε κάποιο μελλοντικό ποστ!). Δεν καταφέραμε να πάμε στον Παπασπυρόπουλο που έπαιζε στο Wild Rose το Σάββατο, αλλά δεν πειράζει. Μια χαρά περάσαμε και στο σπίτι, τα είπαμε, χαλαρώσαμε και προσπαθήσαμε ανεπιτυχώς να δούμε το Lions for Lambs... η νύστα όλων ήταν έκδηλη και μείναμε με την απορία για τη συνέχεια της ταινίας...

Μια βόλτα στο TGI Friday's και μετά στο Σύνταγμα την Κυριακή το μεσημέρι με τους αγαπημένους μου Μανώλη, Νατάσσα, Γιώργο, Όλγα και σία ήταν αρκετή για να μου θυμίσει ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να φέρουν το χαμόγελο πίσω στα χείλη μου, ό,τι κι αν με απασχολεί. Αυτή τη φορά είχαμε βέβαια μαζί μας και τις φοβερές μικρές Αριάδνη-(το παρατσούκλι μου είναι "όχι νονέ!") και Φοίβη (έχω τις πιο απίστευτες ματάρες και σας κοιτώ με νόημα!) που έδωσαν μία έξτρα πινελιά χαράς στο ανοιξιάτικο αυτό μεσημέρι.

Η Δευτέρα των αναβολών ενώ ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις, δυστυχώς κατέληξε στην ακύρωση κάποιων συναντήσεων με αγαπημένους μου φίλους, αλλά επιφυλάσσομαι για την επόμενη φορά, που νομίζω ότι θα είναι σχετικά σύντομα!

Το βράδυ της Δευτέρας όμως πήρα αγκαζέ τη μανούλα και μία φίλη της και πήγαμε να δούμε "Το 99%" στο Θέατρο Χυτήριο. Αν δεν το έχετε δει ακόμη σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Εγώ πάντως ευχαρίστως το ξαναβλέπω! Το έργο έχει ψυχή! Την ψυχή του Άρη Δαβαράκη, την ψυχή των έγκλειστων στις φυλακές αλλά και την ψυχή των φυλακισμένων ανθρώπων που ζουν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Για κάποιον που διαβάζει τον Άρη, το θεατρικό αυτό αποτελεί την ενσάρκωση των κειμένων του και της αγνής, αληθινής ψυχής του. Χάρισμα και προνόμιο σπάνιο στις μέρες μας... Όσο για τις μουσικές επιλογές, το μόνο που έχω να πω έιναι ότι ήταν εξαιρετικές, όπως ήταν άλλωστε και αναμενόμενο! Σε κάποιες φάσεις βουρκώσαμε κι οι τρεις, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους... όμως τελικά βγήκαμε από το θέατρο ξαλαφρωμένες και ορεξάτες. Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών ήταν εξαιρετικές, δεν θα ήθελα να κάνω διακρίσεις, όμως πως μπορώ να μην ομολογήσω ότι η Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου κλέβει την παράσταση?? Ίσως γιατί στο τέλος εκείνη είναι που περνάει το αισιόδοξο μήνυμα πάνω στις ψηλοτάκουνες κόκκινες γόβες στιλέτο της... ότι δηλαδή ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. Έτσι είναι, όπως έλεγε κι η γιαγιά μου η Λιλίκα : "Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Γιατί αν θέλεις όλα γίνονται!".

Μετά το θέατρο, τα κορίτσια είχαν όρεξη για βόλτα κι έτσι καταλήξαμε στο όχι και πολύ επιτυχημένα ανακαινισμένο "Zonar's" ή καλύτερα "Cafe d' Athenes", για το οποίο δεν έχω να πω και τα καλύτερα... Δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά περιμέναμε για να εμφανιστεί κάποιος να πάρει παραγγελία. Ανεπίτρεπτο για τέτοιο μαγαζί. Βέβαια η σοκολάτα που ήπιαν τα κορίτσια ομολογουμένως ήταν η καλύτερη σοκολάτα που μπορείς να πεις, αλλά τι να το κάνεις αν ξενερώσεις από την αναμονή??

Βγαίνοντας από το "Zonar's" είδαμε και την "ανακαινισμένη" Μαρία την άσχημη, που έχει πλέον γίνει όμορφη, μαζί με τους τηλεοπτικούς συμπρωταγωνιστές της Νικόλα και Φίλιππο και κάπου εκεί χορτασμένες ψυχικά και ανάλαφρες είπαμε καληνύχτα.

Κι κάπως έτσι, υποδέχομαι φέτος αυτήν την παράξενη δίσεκτη άνοιξη, με την πεποίθηση πως τελικά όλα θα γίνουν.

Σάββατο 15 Μαρτίου 2008

Ταξίδι στην Αθήνα - επιτέλους!

Μετά από 5 εξουθενωτικές εβδομάδες στη δουλειά, κατάφερα να πάρω μερικές μέρες άδεια και επιτέλους κατεβαίνω στην Αθήνα, με τα απαραίτητα τσουρέκια και πουράκια και ανώμαλα Χατζηφωτίου για το σπίτι που θα με φιλοξενήσει!!!
Θα τα ξαναπούμε μόλις γυρίσω με το απαραίτητο φωτογραφικό ρεπορτάζ, καθότι το πρόγραμμα αναμένεται εξαιρετικά γεμάτο!!
Στο μεταξύ, σας χαρίζω το Mercy της Duffy με το οποίο έχω κολλήσει τον τελευταίο καιρό.
Να είστε καλά και καλό ΣΚ.

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

"Battle at Kruger"

Με την αγαπητή μας συνεργάτιδα από την Αγγλία τα πράγματα στη δουλειά εξελίχθηκαν θαυμάσια, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, κι έτσι βγήκαμε να το διασκεδάσουμε λιγάκι. Αποφασίσαμε να την πάμε στις υπέροχες "Επτά Θάλασσες", που πρόσφατα μετακόμισαν από την παραλία στον πεζόδρομο της Καλαποθάκη. Ο χώρος είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερος από τον προηγούμενο, αλλά η εξυπηρέτηση και το φαγητό διατηρούν το ίδιο υψηλό επίπεδο. Εν μέσω οίνου και υπέροχων θαλασσινών και ψαριών η συνεργάτιδά μας, που παλαιότερα ζούσε στη Νότια Αφρική, άρχισε να μας λέει για την επίσκεψή της τα χρόνια εκείνα στο Kruger National Park και αναπόφευκτα η κουβέντα ήρθε στο πιο δημοφιλές βιντεάκι στο youtube, το οποίο μέσα σε δέκα μόλις μήνες το έχουν δει πάνω από 26.000.000 φορες! Την ιστορία αυτού του βίντεο αξίζει να τη διαβάσετε εδώ και εδώ !
Απολαύστε το!

Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Πολλή Δουλειά, το SO.BA.R. και το Τσουρέκι!

Άλλη μία πολύ κουραστική εβδομάδα με φιλοξενούμενους στο γραφείο έφτασε στο τέλος της. Αυτή τη φορά όμως παρά την κούραση, το αποτέλεσμα μας ικανοποίησε όλους. Οι καλεσμένοι ήταν και πάλι από την Ολλανδία, αλλά όχι Ολλανδοί αυτή τη φορά. Είχαμε έναν Αμερικάνο που εδώ και μερικά χρόνια ζει και εργάζεται εκεί και έναν Έλληνα, πρώην συνάδελφο μου από άλλη δουλειά, τον οποίο είχα να συναντήσω 11 ολόκληρα χρόνια! Και οι δύο εξαιρετικά αξιόλογα άτομα, που έχουν γνώση του αντικειμένου και δουλεύουν πάρα πολύ μεθοδικά! Μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου μετά το φιάσκο του μικρού Ολλανδού!! Και παρά τα 12ωρα που χτυπήσαμε στο γραφείο, βρήκαμε τη διάθεση να τους βγάλουμε και βόλτα να δουν λίγο Thessaloniki by night.

Έτσι, αφού τους πήγαμε μια βόλτα από την πλατεία Άθωνος για φαγητό και αφού κάναμε ένα σύντομο γύρο του κόσμου αναλύοντας τις περιπέτειες του καθενός μας σε διάφορες ξένες χώρες, που περιλάμβαναν από Αλβανία, Ρωσία, Πορτογαλία, Η.Π.Α., Αγγλία, Ρουμανία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Αίγυπτο κλπ, κλπ, και γελάσαμε με την καρδιά μας από τα διάφορα τραγελαφικά που μας είχαν συμβεί, χορτασμένοι από το πολύ καλό φαγητό, καταλήξαμε για ένα ποτάκι στο Kitchen Bar, όπου συνέβη το εξής ξεκαρδιστικό.

Ανεβαίνοντας στο μπαρ, βλέπουμε σε ένα σκαλοπάτι τη λέξη SO.BA.R. φωτισμένη να μας χαμογελάει. Απορούμε και αναρωτιόμαστε τι μπορεί να σημαίνει αυτό... Καθόμαστε σε ένα τραπέζι και διαπιστώνουμε ότι πάνω από το μπαρ υπάρχει η ίδια φωτεινή επιγραφή...

Φεύγοντας λοιπόν δεν αντέξαμε και ρωτήσαμε την κοπέλα στην είσοδο τι σημαίνει αυτό, η οποία με αφοπλιστική ειλικρίνεια και ευγένεια μας λέει: "Ξέρετε, ανεβαίνοντας στα δεξιά σας εκεί που τώρα υπάρχει το τζάκι, παλιά υπήρχε μία... ΣΟΜΠΑ!!!" Δηλαδή, SOBA to the Right??? Α, καλό! Και φυσικά άντε να εξηγήσουμε γιατί γελάμε και τι είναι η σόμπα στο φίλο μας τον Αμερικάνο... "An old style heating element", απεφάνθη ο ένας από τους τρεις!

Τέλος πάντων, νομίζω ότι τον δελεάσαμε αρκετά με τα ωραία της πόλης μας για την επερχόμενη μακράς διαρκείας επίσκεψή του τον προσεχή Μάιο. Και επειδή η μόνιμη απάντηση του παιδιού στην ερώτηση αν πεινάει ήταν "I was born hungry!", τον διαβεβαιώσαμε ότι στην πόλη μας αποκλείεται να πεινάσει!! Το παιδί πείστηκε να ξεκινήσει δίαιτα από τώρα ώστε κατά την παραμονή του εδώ να μπορεί να απολαύσει όσα δοκίμασε αλλά κυρίως όσα δεν πρόλαβε να δοκιμάσει αυτή τη φορά! Του δώσαμε κι ένα χαρτάκι με οδηγίες για να πάρει φεύγοντας κι ένα τσουρεκάκι από τον Τερκενλή του αεροδρομίου, έτσι για να έχει ένα "Καλό και Γλυκό Ταξίδι". Περιττό να σας πω ότι σε επικοινωνία μαζί του την επόμενη μέρα, η πρώτη φράση του ήταν "This tsoureki thing is amazing!!!!"

Καλώς να μας έρθετε τον Μάιο λοιπόν και είναι βέβαιο ότι η "χημεία" που υπάρχει ανάμεσα μας σε όλα τα επίπεδα θα κάνει θαύματα! Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι όλα τα παιδιά στο γραφείο μας είναι ενθουσιασμένα με την επικείμενη συνεργασία μας!

Από Δευτέρα περιμένουμε την τελευταία για την ώρα φιλοξενούμενη συνεργάτιδά μας, μια Νοτιοαφρικανή που ζει στο Λονδίνο εδώ και πολλά χρόνια και με την οποία ξέρουμε ότι θα συνεργαστούμε επίσης άψογα, οπότε χαλάλι η κούραση!

Καλό μήνα σε όλους και καλώς μας ήρθες άνοιξη!