Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

Καβάλα - Ένα βροχερό Σαββατοκύριακο

Βρέθηκα στην Καβάλα το Σαββατοκύριακο, εν μέσω απίστευτων βροντών, αστραπών, καταιγίδων και ομίχλης. Ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη το Σάββατο με ανοιχτό καιρό και την εξαιρετική μουσική συντροφιά της Dinah Washington, της Ella Fitzgerald και της Norah Jones. Διάλεξα τον παλιό δρόμο, που είναι πιο ήσυχος και τον ξέρω και καλά από τα τόσα πηγαινέλα χρόνια τώρα. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και αυτοκίνητα πολλά δε συνάντησα, μιας και οι περισσότεροι προτιμούν πλέον την Εγνατία οδό.

Λίγο έξω από την Ελευθερούπολη διέκρινα μία μαυρίλα στο βάθος και ξαφνικά το σκηνικό του καιρού άλλαξε. Ήταν σα να έφτανα στα Καρπάθια Όρη και ο Κόμης Δράκουλας να μου χαμογελούσε με νόημα πίσω από τα βουνά. Δεν πτοήθηκα, γιατί ο σκοπός του ταξιδιού μου ήταν "ιερός". Θα έβλεπα μετά από αρκετό καιρό τη δεύτερη μαμά μου, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ. Τη θεία μου, που για αμέτρητους λόγους που δεν θα απαριθμήσω τώρα, θα μπορούσε άνετα να είναι η φυσική μου μητέρα. Έστριψα στην έξοδο της Καβάλας, χαιρέτησα τον Άγιο Σύλλα, που πάντα υποδέχεται και αποχαιρετάει τους επισκέπτες αυτής της πόλης, και ξεκίνησα την κάθοδο μου.

Μαύρο σκοτάδι παντού αν και η ώρα ήταν μόλις πέντε το απόγευμα. Ακολούθησα το δρόμο για το σπίτι της θείας μου, στρίβοντας από τον "κίτρινο τοίχο", όπως πάντα έλεγα από μικρή. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, από μικρή αποκαλούσα τον τοίχο αυτής της πολυκατοικίας "ο κίτρινος τοίχος". Ο τοίχος αυτός έχει φυσικά αλλάξει πολλά χρώματα από τότε, όμως στα δικά μου μάτια παραμένει πάντα "Ο Κίτρινος Τοίχος" και το σημάδι μου ότι έστριψα σωστά!

Μετά από μία θερμή υποδοχή, αγκαλιές, καφεδάκι και λίγο chit chat με τη θεία και τους πολυαγαπημένους μου γονείς της, την άφησα να απολαύσει το "Αν τ' αγαπάς ξανάρχονται". Βλέπετε, η δεύτερη μαμά μου λατρεύει τα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία και ήξερα ότι θα εκτιμήσει το μικρό δωράκι μου δεόντως!

Καθώς βράδιαζε και παρά την κακοκαιρία αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα για ένα κρασί στο ξενοδοχείο Egnatia. Το εγκάρδιο καλωσόρισμα του υπεύθυνου του εστιατορίου σε συνδυασμό με τον πιανίστα που έπαιζε αγαπημένα διαχρονικά κομμάτια προμήνυαν μία ευχάριστη βραδιά. Για μένα το να μπορείς να επικοινωνείς με κάποιον τόσο άμεσα και αβίαστα, όσο συμβαίνει με εμάς τις δύο, είναι από τα καλύτερα μου. Οι αστραπές και οι βροντές μαζί με τη θέα της φωτισμένης Καβάλας by night συντρόφευαν την συζήτηση μας επί παντός επιστητού. Ό,τι καιρό κι αν έχει, πρέπει να ομολογήσω ότι η Καβάλα το βράδυ είναι υπέροχη. Ίσως να είναι η θάλασσα που την κάνει υπέροχη στα μάτια μου, ίσως να είναι απλά η πολύ καλή διάθεση που πάντα έχω όταν την επισκέπτομαι.

Δεν κατάφερα να κοιμηθώ το βράδυ, ποιος εγώ που ακουμπάω σε μαξιλάρι και σε 3 μικροδευτερόλεπτα βλέπω τα πρώτα μου όνειρα... Ο αέρας, και η καταρρακτώδης βροχή δεν με άφησαν σε ησυχία όλο το βράδυ. Έτσι πήρα κάποιες σημειώσεις που είχα μαζί μου και άρχισα να διαβάζω και να κάνω ευχάριστα ταξίδια με το μυαλό μου. Πρέπει να ήταν ξημερώματα όταν ο Μορφέας μου έκλεισε το μάτι και με πήρε αγκαλιά...

Η Κυριακή που ξημέρωσε βρήκε την πόλη στεγνή, όχι για πολύ δυστυχώς. Μετά από λίγη δουλειά στον υπολογιστή και ένα χορταστικό γεύμα στην Κυρά-Βαγγελιώ, αποφάσισα ότι αφού ο καιρός δεν ήθελε να σταθεί σύμμαχος στο πλευρό μου για να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη, θα έμενα άλλο ένα βράδυ. Ένα βράδυ που θα μου μείνει αξέχαστο. Η δεύτερη μαμά μου πρότεινε να πάμε στο Imaret για ένα ποτό. Είχα να πάω από μικρή εκεί και δεν είχα ιδέα τι θα αντίκριζα, είχα απλά ακούσει ότι το ιστορικό αυτό κέντρο, που χτίστηκε το 1817 από τον Mohamed Ali Pasha, έχει αναπαλαιωθεί και έχει γίνει ξενοδοχείο. Είχα τις επιφυλάξεις μου για την ανακαίνιση αυτή, γιατί όπως έχουμε ξαναπεί "Στην Ελλάδα ζούμε...". Όμως με το που φτάσαμε κατάλαβα ότι τελικά εμείς οι Έλληνες όταν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Το αποτέλεσμα είναι απερίγραπτο. Απλά μαγικό... Έβγαλα λίγες φωτογραφίες για να πάρετε μία μικρή γεύση. Για περισσότερες πληροφορίες ρίξτε μια ματιά στο πολύ αξιόλογο site του ξενοδοχείου.












Συγχαρητήρια και RESPECT στην κυρία Μισιριάν για την ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ που προσφέρει στο υπέροχα αναπαλαιωμένο ξενοδοχείο μέσα στο ιστορικό αυτό μνημείο της Καβάλας. Ακόμη και τα καλύτερα πεντάστερα ξενοδοχεία έχουν πολλά να διδαχτούν από το περιβάλλον, το στυλ και το Άψογο σέρβις... Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στην πανέμορφη Καβάλα, μην ξεχάσετε να περάσετε έστω και για ένα καφέ ή ένα τσάι. Όλοι μας αξίζουμε ένα τέτοιου είδους pampering εξάλλου!

Η Δευτέρα με βρήκε στο δρόμο της επιστροφής παρέα με βροχή, λάσπες, χαλίκια, κοτρόνες, νταλίκες και αρκετή κίνηση. Ήταν κουραστικό το ταξίδι της επιστροφής, το ομολογώ. Όμως άξιζε, γιατί μία ακόμη μικρή αλήθεια μου βγήκε στην επιφάνεια και τώρα που τα γράφω αυτά χαμογελώ ευτυχισμένη. Thank you mummy blue!!!

10 σχόλια:

Βασιλική Ν. είπε...

Μια ζεστή φωτεινή καλημέρα και ολίγον συγκινημένη για ευνόητους λόγους...
Κι εγώ αγαπώ την Καβάλα και μ' αρέσει πάρα πολύ την νύχτα. Για πολλά χρόνια περνούσαμε μέσα από την καρδιά της στο δρόμο για Κωνσταντινούπολη και πάντα σταματούσαμε.
Το Σάββατο το βράδυ θα έχει μία ωραία συναυλία στο Ιμαρέτ, θα παίξει το Εν Χορδαίς, να το πεις στην δεύτερη μαμά σου μήπως θέλει να πάει. Σκέφτομαι μήπως τελικά πάω κι εγώ, αλλά ακόμα δεν ξέρω.

Πολλά φιλιά και να είσαι καλάάά!!!

boutsoukas είπε...

Βασιλική μου καλημέρα κι από μένα.
Πολύ χάρηκα με την επισκεψή σου.
Εχεις αποκτήσει δύο ακόμη fans του βιβλίου σου όπως κατάλαβες!
Πολύ θα ήθελα να ξαναβρεθώ στο Imaret αλλά δυστυχώς δεν θα μπορέσω. C'est la vie!
Κι εσύ να είσαι καλά και πάντα να μας λυτρώνεις με τα γραπτά σου!

Jordan είπε...

Ολη η Ελλαδα εχει πανεμορφα μερη!Αν ψαξεις ανακαλυπτεις πολυ ωραια πραγματα.Το ξενοδοχειο πολυ ωραιο.Και μ αρεσουν πολυ οι συνθεσεις που εχουν κανει οπως αυτη η μαρμαρινη γουρνα με τα πορτοκαλια και τα φυλλα.Πεθαινω για τετοια!

boutsoukas είπε...

@jordan
Οι γούρνες με τα πορτοκάλια (είναι 3-4) είναι στην είσοδο που φωτίζεται από αυτά τα κεράκια μόνο. Είναι ΤΕΛΕΙΟ! Δυστυχώς η φωτογραφική μου ικανότητα είναι ακόμη σε εμβρυακό στάδιο για να μεταφέρω την εικόνα όπως της πρέπει.
Κι εγώ πεθαίνω για τέτοια πάντως!
Φιλάκια εις το ομιχλωδες Λονδίνο.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Η Καβάλα είναι πραγματικά πολύ όμορφη πόλη και το Ιμαρέτ είναι καταπληκτικό!
Φιλιά

boutsoukas είπε...

@_st_
Πράγματι Στάθη μου. Καλημέρα και φιλιά και σε σας.

geokalp είπε...

από την Καβάλα - μια πόλη κοντά σε θάλασσα, συνεπώς ωραία - θυμάμαι περισσότερο τους λουκουμάδες που έφτιαχνε παραδοσιακά ένας παππούλης και δεν μπορούσα να σταματήσω να τρώω...

boutsoukas είπε...

@geokalp
Να 'ξερες πόσο χάρηκα που άρχισες πάλι τις βόλτες στην blogoσφαιρα!!!
Ο παππούς με τους λουκουμάδες μήπως ήταν στην Ηρακλίτσα, γιατί εκεί τους κάνουν τέλειους!

tzonakos είπε...

Εκπληκτικό, με ταξίδεψες, όπως το περίμενα.
Δυο φορές το άφησα στη μεση αλλα σήμερα το διάβασα όλο και ειδα και την Σελίδα του Ιμαρέτ.
Πέρασα απ εξω απ την Καβάλα για πρώτη μου φορά φέτος το καλοκαίρι και αν ειχα χρόνο θα καθόμουν 1-2 μέρες να δω την πόλη. Υποθέτω οτι τον χειμώνα θα ναι πιο όμορφη ;
Να γράφεις ετσι ταξιδιάρικά, μου αρέσουν :)

boutsoukas είπε...

@tzonakos
Σε ευχαριστώ πολύ, πολύ για τα καλά σου λόγια! Η Καβάλα το καλακαίρι είναι ασφαλώς πιο όμορφη, γιατί μπορείς και να κολυμπήσεις στις ωραίες παραλίες της και να την απολαυσεις από ψηλά σε μπαλκόνια με θέα, ειδικά όταν σουρουπώνει....
Τις καλησπέρες μου και μεγάλο χαμόγελο!