Καβάλα - Ένα βροχερό Σαββατοκύριακο

Βρέθηκα στην Καβάλα το Σαββατοκύριακο, εν μέσω απίστευτων βροντών, αστραπών, καταιγίδων και ομίχλης. Ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη το Σάββατο με ανοιχτό καιρό και την εξαιρετική μουσική συντροφιά της Dinah Washington, της Ella Fitzgerald και της Norah Jones. Διάλεξα τον παλιό δρόμο, που είναι πιο ήσυχος και τον ξέρω και καλά από τα τόσα πηγαινέλα χρόνια τώρα. Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη και αυτοκίνητα πολλά δε συνάντησα, μιας και οι περισσότεροι προτιμούν πλέον την Εγνατία οδό.

Λίγο έξω από την Ελευθερούπολη διέκρινα μία μαυρίλα στο βάθος και ξαφνικά το σκηνικό του καιρού άλλαξε. Ήταν σα να έφτανα στα Καρπάθια Όρη και ο Κόμης Δράκουλας να μου χαμογελούσε με νόημα πίσω από τα βουνά. Δεν πτοήθηκα, γιατί ο σκοπός του ταξιδιού μου ήταν "ιερός". Θα έβλεπα μετά από αρκετό καιρό τη δεύτερη μαμά μου, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ. Τη θεία μου, που για αμέτρητους λόγους που δεν θα απαριθμήσω τώρα, θα μπορούσε άνετα να είναι η φυσική μου μητέρα. Έστριψα στην έξοδο της Καβάλας, χαιρέτησα τον Άγιο Σύλλα, που πάντα υποδέχεται και αποχαιρετάει τους επισκέπτες αυτής της πόλης, και ξεκίνησα την κάθοδο μου.

Μαύρο σκοτάδι παντού αν και η ώρα ήταν μόλις πέντε το απόγευμα. Ακολούθησα το δρόμο για το σπίτι της θείας μου, στρίβοντας από τον "κίτρινο τοίχο", όπως πάντα έλεγα από μικρή. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, από μικρή αποκαλούσα τον τοίχο αυτής της πολυκατοικίας "ο κίτρινος τοίχος". Ο τοίχος αυτός έχει φυσικά αλλάξει πολλά χρώματα από τότε, όμως στα δικά μου μάτια παραμένει πάντα "Ο Κίτρινος Τοίχος" και το σημάδι μου ότι έστριψα σωστά!

Μετά από μία θερμή υποδοχή, αγκαλιές, καφεδάκι και λίγο chit chat με τη θεία και τους πολυαγαπημένους μου γονείς της, την άφησα να απολαύσει το "Αν τ' αγαπάς ξανάρχονται". Βλέπετε, η δεύτερη μαμά μου λατρεύει τα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία και ήξερα ότι θα εκτιμήσει το μικρό δωράκι μου δεόντως!

Καθώς βράδιαζε και παρά την κακοκαιρία αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα για ένα κρασί στο ξενοδοχείο Egnatia. Το εγκάρδιο καλωσόρισμα του υπεύθυνου του εστιατορίου σε συνδυασμό με τον πιανίστα που έπαιζε αγαπημένα διαχρονικά κομμάτια προμήνυαν μία ευχάριστη βραδιά. Για μένα το να μπορείς να επικοινωνείς με κάποιον τόσο άμεσα και αβίαστα, όσο συμβαίνει με εμάς τις δύο, είναι από τα καλύτερα μου. Οι αστραπές και οι βροντές μαζί με τη θέα της φωτισμένης Καβάλας by night συντρόφευαν την συζήτηση μας επί παντός επιστητού. Ό,τι καιρό κι αν έχει, πρέπει να ομολογήσω ότι η Καβάλα το βράδυ είναι υπέροχη. Ίσως να είναι η θάλασσα που την κάνει υπέροχη στα μάτια μου, ίσως να είναι απλά η πολύ καλή διάθεση που πάντα έχω όταν την επισκέπτομαι.

Δεν κατάφερα να κοιμηθώ το βράδυ, ποιος εγώ που ακουμπάω σε μαξιλάρι και σε 3 μικροδευτερόλεπτα βλέπω τα πρώτα μου όνειρα... Ο αέρας, και η καταρρακτώδης βροχή δεν με άφησαν σε ησυχία όλο το βράδυ. Έτσι πήρα κάποιες σημειώσεις που είχα μαζί μου και άρχισα να διαβάζω και να κάνω ευχάριστα ταξίδια με το μυαλό μου. Πρέπει να ήταν ξημερώματα όταν ο Μορφέας μου έκλεισε το μάτι και με πήρε αγκαλιά...

Η Κυριακή που ξημέρωσε βρήκε την πόλη στεγνή, όχι για πολύ δυστυχώς. Μετά από λίγη δουλειά στον υπολογιστή και ένα χορταστικό γεύμα στην Κυρά-Βαγγελιώ, αποφάσισα ότι αφού ο καιρός δεν ήθελε να σταθεί σύμμαχος στο πλευρό μου για να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη, θα έμενα άλλο ένα βράδυ. Ένα βράδυ που θα μου μείνει αξέχαστο. Η δεύτερη μαμά μου πρότεινε να πάμε στο Imaret για ένα ποτό. Είχα να πάω από μικρή εκεί και δεν είχα ιδέα τι θα αντίκριζα, είχα απλά ακούσει ότι το ιστορικό αυτό κέντρο, που χτίστηκε το 1817 από τον Mohamed Ali Pasha, έχει αναπαλαιωθεί και έχει γίνει ξενοδοχείο. Είχα τις επιφυλάξεις μου για την ανακαίνιση αυτή, γιατί όπως έχουμε ξαναπεί "Στην Ελλάδα ζούμε...". Όμως με το που φτάσαμε κατάλαβα ότι τελικά εμείς οι Έλληνες όταν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Το αποτέλεσμα είναι απερίγραπτο. Απλά μαγικό... Έβγαλα λίγες φωτογραφίες για να πάρετε μία μικρή γεύση. Για περισσότερες πληροφορίες ρίξτε μια ματιά στο πολύ αξιόλογο site του ξενοδοχείου.

Συγχαρητήρια και RESPECT στην κυρία Μισιριάν για την ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ που προσφέρει στο υπέροχα αναπαλαιωμένο ξενοδοχείο μέσα στο ιστορικό αυτό μνημείο της Καβάλας. Ακόμη και τα καλύτερα πεντάστερα ξενοδοχεία έχουν πολλά να διδαχτούν από το περιβάλλον, το στυλ και το Άψογο σέρβις... Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στην πανέμορφη Καβάλα, μην ξεχάσετε να περάσετε έστω και για ένα καφέ ή ένα τσάι. Όλοι μας αξίζουμε ένα τέτοιου είδους pampering εξάλλου!

Η Δευτέρα με βρήκε στο δρόμο της επιστροφής παρέα με βροχή, λάσπες, χαλίκια, κοτρόνες, νταλίκες και αρκετή κίνηση. Ήταν κουραστικό το ταξίδι της επιστροφής, το ομολογώ. Όμως άξιζε, γιατί μία ακόμη μικρή αλήθεια μου βγήκε στην επιφάνεια και τώρα που τα γράφω αυτά χαμογελώ ευτυχισμένη. Thank you mummy blue!!!