Times- “Μήπως ήρθεν η ώραν σου?”

Όσοι έχετε βρεθεί στην Κύπρο μπορεί να έχετε ζήσει τον ξεκαρδιστικό τρόπο με τον οποίο γίνεται η αφύπνιση στα ξενοδοχεία. Εκεί που είσαι λοιπόν αγκαλιά με το Μορφέα και αμέριμνη ονειρεύεσαι, χτυπάει το τηλέφωνο και ακούς από την άλλη άκρη το εξής : “Καλημέραν σας κυρία τάδε. Ήρθεν η ώραν σας!” και το κλείνουν. Πως να μην ξυπνήσεις έντρομη και να αναρωτηθείς τι εννοούσε η γλυκιά φωνή στο τηλέφωνο... Τώρα θα μου πείτε, τι σχέση έχει αυτό με αυτά που θα σας εξιστορήσω παρακάτω? Κι όμως!
Τις προάλλες που λέτε βρέθηκα στο Times, καλεσμένη με κάποιες ακόμη παιδικές φίλες για φαγητό. Δεν είχα ξαναπάει στο μαγαζί αυτό, είχα μόνο ακούσει ότι είναι ένα από τα κοσμικά στέκια της πόλης μας. Η αλήθεια είναι πως η διάθεση μου ήταν πεσμένη, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, αλλά αποφάσισα ότι το να κλείνομαι στον εαυτό μου και στο σπίτι μου σε τίποτα δεν θα με ωφελούσε κι έτσι φόρεσα ένα από τα καλά μου χαμόγελα και ξεκίνησα.
Το μαγαζί ήταν περίπου όπως οι φωτογραφίες που είχα δει- πολύ κόκκινο και πολύ χρυσό γύρω τριγύρω. Καθόλου το στυλ μου. Μοναδική ευχάριστη νότα στο χώρο το όμορφα στολισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τα τραπέζια του φαγητού είχαν το μειονέκτημα ότι δίπλα τους είχαν stand για ποτό και όπως πολύ σωστά επεσήμανε και η έτερη Αιγοκερίνα της παρέας, δεν είναι ωραίο να τρως και να έχεις άλλους πάνω από το κεφάλι σου να πίνουν και να χορεύουν... Τες πα, το προσπεράσαμε γιατί η παρέα μας ήταν πολύ καλή και η χαρά μεγάλη που θα βρισκόμασταν όλες μετά από καιρό!
Ο κόσμος... Παράξενοι συνδυασμοί και ιδιαίτερα μεγάλες ηλικίες.
Η μουσική... Στην αρχή έπαιζαν κυρίως ελληνική μουσική. Χατζηγιάννη, Ρέμο, Μαζωνάκη και ξαφνικά μία Νανά Μούσχουρη κι ύστερα πάλι από την αρχή... Που και που κανένα ξένο... ένας μουσικός αχταρμάς που θα ξένιζε σε οποιοδήποτε αυτί νομίζω.
Στις LCD οθόνες έπαιζε μία επίδειξη μόδας του σχεδιαστή Nikola...
Ευτυχώς που η παρέα ήταν πολύ καλή, όπως είπα και νωρίτερα. Παραγγείλαμε και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε για τα νέα μας, μιας και το βαρύ εργασιακό πρόγραμμα και οι οικογενειακές υποχρεώσεις όλων μας δεν επιτρέπει τέτοια gatherings τόσο τακτικά όσο παλαιότερα.
Σχετικά σύντομα τα, τεράστια ομολογουμένως, πιάτα άρχισαν να έρχονται αλλά τα ποτήρια του κρασιού καθώς και το ίδιο το κρασί δεν ήρθαν παρά μόνο όταν τους το υπενθυμίσαμε. Αυτό εγώ το αποκαλώ απλά bad service...
Πρέπει να ομολογήσω πάντως ότι το φαγητό ήταν πολύ, πολύ καλό, αν και δεν πήραμε πιάτα με κρέας, για να σχηματίσω μια πιο σφαιρική άποψη.
Η μουσική χειροτέρευε καθώς η ώρα περνούσε και ξαφνικά... άρχισαν να παίζουν αμανέδες. Και ως εδώ καλά, τουλάχιστον ο μουσικός αχταρμάς είχε μία συνέχεια που δεν σε εξέπληττε μετά την πρώτη ψυχρολουσία. Πως να χαρακτηρίσω όμως το γεγονός ότι σε λίγα λεπτά έσκασαν μύτη δυο-τρεις belly dancers και μία από αυτές δεν έλεγε να ξεκολλήσει δίπλα από την κοιλιά της εγκυμονούσας φίλης μου??? Η απάντηση δεν άργησε να έρθει καθώς ένας από τους υπεύθυνους του μαγαζιού πετάχτηκε μπροστά της και της ανακοίνωσε όλο χαρά “Καλέ, για τη μπέμπα σου χορεύει!!!” Τώρα εμείς τι να σκεφτούμε, μου λέτε? Μήπως υπάρχει κάποια καινούρια μόδα και δεν την έχουμε πάρει γραμμή? Η φίλη μου με κοίταξε με νόημα, χαμογέλασε και με ρώτησε “Θα το γράψεις αυτό, ε??”
Ε, ναι λοιπόν, αγαπητέ μου! Κέρδισατε τα 5 λεπτά δημοσιότητάς σας στη μπλογκόσφαιρα! Μήπως όμως πρέπει να αναρωτηθείτε αν "ήρθεν η ώραν σας"????
Ξυπνήστε Χριστιανοί γιατί χανόμαστε! Καλημέρα και εις άλλα με υγεία.....