Ένα Μεγάλο Ευχαριστώ στο Λάκη Λαζόπουλο και το Δημήτρη Μητροπάνο

Αυτή η χθεσινή πρεμιέρα του Αλ Τσαντίρι Νιουζ ήταν κατά την άποψή μου ό,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει ο Λάκης Λαζόπουλος τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να με έκανε να μηδιάσω, να χαμογελάσω και σε κάποιες φάσεις να ξεκαρδιστώ, όμως το ανεκτίμητο κομμάτι της χθεσινής του εκπομπής είχε δύο highlights που θα συγκινούσαν ακόμη και βράχο.

Οι Μήτσοι Ανδρέας Παπανδρέου και γέρος Καραμανλής και η μοναδικής ευφυίας, Αλήθειας και εσωτερικού πόνου για την Ελλάδα μας συνομιλία, δε νομίζω να άφησε ασυγκίνητο κανέναν μας. Βλέπετε, καμιά φορά η κατάντια στην οποία έχει περιέλθει ένα κράτος είναι τόσο προφανής που είναι δύσκολο να τη διακρίνεις - όπως όταν ψάχνεις κάτι μέσα στη ντουλάπα σου και ενώ είναι μπροστά σου, δεν μπορείς να το δεις και ανακατεύεις, ανακατεύεις και τίποτα- νομίζεις ότι το ρούχο σου εξαφανίστηκε...

Και σα να μην έφταναν τα δάκρυα για την Αλήθεια, που σε όλους αρέσει στη θεωρία, αλλά η πλειοψηφία δεν τη θέλει γιατί είναι δύσκολο σπορ, ήρθε και ο ΚΥΡΙΟΣ Δημήτρης Μητροπάνος για να ξεπλύνει την δική μου τουλάχιστον ψυχή σε μια στιγμή που η ανάγκη ξεπέρασε τα "πρέπει" μου. "Πήρε μια χούφτα θάλασσα, πήρε μια χούφτα ήλιο και μου 'πλυνε το πρόσωπο..."

Λάκη, σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς και της ψυχής μου - να είσαι πάντα καλά για να μας θυμίζεις τα αυτονόητα, που τείνουμε να ξεχνάμε ύπο το βάρος της προσωπικής μας αβάσταχτης -καμιά φορά- καθημερινότητας. Κρίμα που ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν είπε αυτό το τραγούδι που τόσο πολύ θα έδενε με τη συνομιλία των συγχωρεμένων σοφών της χώρας μας, όπως είχε ερμηνευτεί τότε στους Μήτσους... Τελικά μερικά πράγματα παραμένουν για πάντα επίκαιρα...